Keçiyi eve getirmek Connie nin fikriydi. Madeline Davis " Eminim öyledir. " dedi kaşlarını çatarak. Yetmiş beş yaşındaydı. Bu yaştan sonra sorunsuz ve rahat bir hayat sürmek istiyordu. Ayrıca onun yaşında olup da çay salonu işleten birine rastlamak pek mümkün değildi. Günleri bir hayli yoğun geçiyorudu. Ama her gece başını yastığa koydugunda hayatından memnun olduğunu düşünerek huzur ve mutlulukla uykuya dalardı. Talihliydi ki geçtiğimiz yıl hayatına şu an kafesini işleyen Connie Colls girmişti. Dik saçlı bu kız hem ev arkadası hem de dostu olmuştu. Connie şu an karşısında durmuş ağlamaklı bir şekilde bakıyordu. Bu bakışlar Madeşine nin kendini kötü hissetmesine neden oldu. Daha önce Connie nin bir şey istediğini hiç görmemişti. Madeline bu genç kadının ağlamasına dayanamıyakcaktı.
Pekiii dedi gönülsüzce "belki birkaç gün kalabilir. Bu arada sende onun için daha uygun bir ev bulursun." Süperrr dedi Connie. Gözyaşlarını silip hızla keçinin yanına gitti. Çiçeklerin üstünden elini sallayarak hayvanı kovmaya çalışsa da keçinin Connie ye aldırdığı yoktu.
