iki insanı da aynı anda sevmeye çalıştım
ama kimseler sevemedi beni.
en sonunda durdum ve sıktım kafama bir tane
durgundu, durgun hissettirdi.
huzuru buldum artık, gitti birden bütün acılar.
-yoongi&jimin
( serene [eng] : durgun, huzurlu )
Jimin yatak odasının bir köşesinde duvar kenarına kıvrılmış bir şekilde yatıyordu.Elinde tuttuğu kenarları hafif kıvrılmış eski fotoğrafa bakarken anılarını tazeliyor ve kederleniyordu.
Yoongi ve onun ilk tanıştıkları anlara ait bir fotoğraftı.Belki de birlikte çekildileri ilk fotoğraf da olabilirdi.O zamanlar ikisi de çocuk sayılabilecek kadar küçüklerdi.Yoongi ondan yaşça büyük olmasına rağmen o zamanlar onun hala masum bir gençten ibaret olduğunu gösteren davranışları vardı.
O çok iyiydi.
Jimin için fazlasıyla iyiydi.
O zamanlar Jimin'i kardeşinden ayrı görmez,ona karşı duyduğu sevgiyi ve saygıyı hissettirirdi.
Artık o anılar da sahte gelmeye başlamıştı ona.
Onu başından beri hiç sevmemişti sanki ve tersine inandırmak adına elinden geleni yapmıştı.
Yine de dediği gibi,ona bu zamana kadar hiç böyle hissettirmemişti.
Jimin ne değiştiğini anlayamıyordu.
Zamanın ona ne yaptığını anlamlandıramıyordu.
Kendisi eskisi gibiydi hala.
Hiç değişmemişti.
Yoongi'yle ilk tanıştığında nasılsa,şimdi de aynen öyleydi.
Hissettiği duygular asla değişmemişti..
Onlar hep oradaydı.
Sadece artmıştı.
Hem de fazlasıyla.
Değişen kişi Yoongi'ydi.Kendini değiştiren oydu.
Veya..
Gerçek yüzünü gösteren.
Jimin bütün içtenliğiyle onun değişmiş olmasını diledi.
Umarım değişmişsindir,diyordu.
Umarım değişmişsindirve eskiden de olsa benisevmişsindir.
En azından bir ara kalbindeydim,diyebilirdi o zaman.
Sağlam olmasa da kenarından tutunabileceğim bir dal olur böylece diye düşünüyordu.
Gerçekten acınasıydı.
Çok acınasıydı,biliyordu.
Ama Yoongi'nin onu sevdiğine dair aklına gösterecek bir kanıtı kalmamıştı artık.
Kabullenemiyordu bir türlü.
Kalbi ondan vazgeçemediği halde,aklı ondan bağımsız bir şekilde onu asla yanına koyamıyordu.
Asla olmayacak diye fısıldıyordu benliğine.
Asla seni sevemeyecek.
Hiçbir kanıt yoktu ortada,onu hala sevdiğine dair hiçbir iz,hiçbir söz,hiçbir cümle,hiçbir anı..
Hepsi kendiliğinden saydamlaşmış ve yokluğa karışmıştı sanki.
Jimin kalbine söz geçiremediği gibi aklına da söz geçiremiyordu.İki zıt düşünce her saniye benliğini kemiriyor ve onu yiyip bitiriyordu.
Artık dayanma gücü kalmamıştı bu konuda.
Boşuna peşinden koşmaktı bu.
Bu dipsiz okyanusta ümit kırıntıları olmadan bir balığı yakalamaya çalışıyordu.
Jimin ne yapılması gerektiğini biliyordu,yapması gerekenin artık olması gerektiğini anlıyordu.
Son sınıra geldim diye geçirdi içirden.
Son duraktayım.
Ayrılma zamanı geldi.
Zaten hiç olmamıştı.
Bütün hepsi bir ilüzyondan ibaretti.
Sen üzülme diye öyle davrandı.
Onu boşuna oyaladın.
Hayatında boşuna yer kaplıyorsun.
Sana acımaktan başkasına ilgi duyamıyor bile.
Onu bırakmalıyım.
Onu rahat bırakmalıyım.
Kalbimi sökmeliyim ve akıllıca davranmalıyım.
Evet..
Bütün yapmam gereken bu.
Sadece akıllı olmalıyım.
Artık aptal olmayı bırakacağım..
•••
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
