Sevgili Morgana,
Ben ölmek istiyor muyum?
Durumum da değişiyor, daha da kötüleşiyorum. Hayatımda hiçbir şeyin düzelmemesi değişmiyor tek.
Ne olacaksa olsun ama buradan kurtulayım. Kimseye yük olmayayım artık. Gidersem buralardan, kendi hayatımı yaşarsam kimse beni kıramaz. Kimse diyemez yük olma bana diye.
Ya da ölürüm ve hiçbir şey hissetmem.
İki türlü de kârlı sayılırım. Sayılmam değil mi?
Morgana, sen hiç hissettin mi? Zamana bırakman gerekiyordur ama sabrın kalmamıştır, zamanla bir şeyler olacaktır ama zamanla olacaksa hiç olmasın dersin. Çünkü böyledir bu, asla uzamasın istersin. Kapansın ve bitsin.
Ya da mesela bitmiş gibi davranırsın ama sadece davranıyorsundur. Bitmemiştir. Hatta bunu en iyi sen biliyorsundur, bitmediğini en iyi sen biliyorsundur. Ama bir şekilde kendine bile rol yapıyorsundur. Kendini bile kandırırsın sorun olmadığına.
Morgana, kötü şeyler yaşadığımda hiçbir sorun olmamış gibi davranıyorum. Kendimleyken bile. Sanki her şey çok güzelmiş gibi. Ve günlük inan bana beynim çoğu kötü anıyı silip süpürdü.
Silip süpürmesinin bedelinin bu olucağını bilemedim. Kendimi üzmemek için beynim anılarımı götürmüş, Morgana. Ona teşekkür mü etmeliyim?
Ya da beni öldürmesine kızmalı mıyım?
Şimdilerde hep ölüyorum. Şimdilerde hep ölüyüm.
Pek bir şey kaybetmeyecek bu gökyüzü. Yine de çok güzel.
