Εσωτερική αντιπαράθεση

Κεφάλαιο 25o

Το ταξίδι κύλισε φυσιολογικά. Το αεροπλάνο προσγειώθηκε στην στρατιωτική βάση του Κάνταχαρ. Ο Άρης βγήκε έξω κρατώντας τα πράγματα του στο χέρι του. Είχε αφόρητη ζέστη, ενώ το αεράκι σήκωνε σκόνη που έκανε τα μάτια του να τσούζουν και την αναπνοή του δύσκολη.

Μερικοί από τους επιβάτες είχαν ήδη συναντήσει γνωστούς τους, ενώ άλλοι αποφάσισαν να πάνε μόνοι τους να βρουν τους συναδέλφους τους. Ο Άρης όμως δεν ήξερε που να πάει, και προπάντων δεν γνώριζε κανέναν. Τότε τον πλησίασε ένας Αμερικανός, τον οποίο κατάλαβε από την σημαία που είχε κολλημένη μπροστά στο γιλέκο του. Τα μανίκια του, που ήταν διπλωμένα τέρμα πάνω στα χέρια του, άφηναν ακάλυπτο ένα τεράστιο τατουάζ που κοσμούσε όλο το αριστερό του χέρι. Τα μαύρα προστατευτικά γυαλιά του δεν επέτρεψαν στον Άρη να δεί τα μάτια του. Ο άγνωστος Αμερικανός χαμογέλασε.

-Καινούριος εδώ;, ρώτησε φιλικά στα άπταιστα αγγλικά του.

Ο Άρης δυσκολεύτηκε να απαντήσει γιατί δεν αντιλήφθηκε κατευθείαν ότι του μιλούσαν σε άλλη γλώσσα. Κούνησε το κεφάλι του για να συνέλθει.

-Ναι. Με συγχωρείς, είμαι λίγο ζαλισμένος από την πτήση, απάντησε ο Άρης με όσο πιο καλή προφορά μπορούσε.

Ο άντρας απέναντι του γέλασε και του έδωσε το χέρι του.

-Καλώς ήρθες στο Κάνταχαρ. Με λένε Τζετ, αποκρίθηκε πάντα φιλικά.

-Με λένε Άρη, απάντησε σφίγγοντας το χέρι του Τζετ. Εκείνος τον κοίταξε μπερδεμένος.

-Άρης είπες;

Κούνησε το κεφάλι του καταφατικά. Ο Τζετ επανέλαβε άλλη μια φορά το όνομα καθώς του ακουγόταν περίεργο και δεν μπορούσε να το προφέρει σωστά.

-Σωστά το είπες, του απάντησε ο Άρης.

Ξεκίνησαν να περπατάνε μέσα στη βάση. Είχε πολύ κόσμο που ήταν απασχολημένος με διάφορες δουλειές. Μπόρεσε να διακρίνει αρκετές εθνικότητες όπως Αμερικανούς, Βρετανούς, Γερμανούς, Καναδούς και Ιταλούς. Άλλοι έκαναν συντήρηση τα οχήματα τους, άλλοι έκαναν εκπαίδευση. Σε μια γωνία, μια παρέα Αμερικανών έπαιζε μπάσκετ. Παραδίπλα, σε μια τέντα, μια ομάδα αξιωματικών άγνωστης εθνικότητας παρακολουθούσε σχέδια σε έναν λευκό πίνακα.

Όση ώρα παρακολουθούσε τους πάντες, δεν εντόπισε ούτε μια ελληνική σημαία, δεν άκουσε ούτε μια ελληνική φωνή. Αναρωτήθηκε μήπως ήταν ο μόνος εδώ πέρα. Αλλά με τόσα άτομα πολύ δύσκολα. Ίσως βρίσκονταν κάπου αλλού μέσα σε αυτή την απέραντη στρατιωτική βάση. Παράλληλα συζητούσε με τον Τζετ, ο οποίος του έδειχνε τα βασικά κτίρια και του εξηγούσε πως είναι η καθημερινότητα εκεί. Μέσα από μικρές ερωτήσεις έμαθαν λίγα πράγματα ο ένας για τον άλλο.