Εσωτερική αντιπαράθεση

Κεφάλαιο 22ο

Πέρασαν από τότε τέσσερις μήνες. Η καθημερινότητα και των δύο είχε αλλάξει πάρα πολύ καθώς είχαν ο ένας τον άλλον. Εκτός από τη δουλειά, είχαν και τις δικές τους στιγμές είτε στο σπίτι του Άρη, είτε στης Ελπίδας. Δεν έμεναν μαζί, και αυτό γιατί θεωρούσαν πως ήταν πάρα πολύ νωρίς.

Η αλλαγή στην συμπεριφορά τους δεν πέρασε απαρατήρητη από τους συναδέλφους τους στην μονάδα. Έβλεπαν με τι ζωντάνια έκαναν κάθε δραστηριότητα μέσα στο στρατόπεδο, αλλά και το πως συμπεριφέρονταν ο ένας στον άλλο. Παρόλο που δεν έδειχναν κάτι παραπάνω από μια επαγγελματική και φιλική σχέση, πολλοί πίστευαν πως υπήρχε κάτι περισσότερο πίσω από όλο αυτό.

Το ζευγάρι θα περνούσε από ανάκριση την Παρασκευή κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας για την επιθεώρηση.

Ο Άρης βρισκόταν με τους συναδέλφους του στον θάλαμο των αντρών και καθάριζαν τα όπλα τους. Υπήρχε απόλυτη ησυχία, με τον μοναδικό ήχο να είναι τα μεταλλικά εξαρτήματα των όπλων που τρίβονταν μεταξύ τους. Δεν θα γλύτωνε τόσο εύκολα.

-Και για πες ρε Κωνσταντινίδη, με την καινούρια τι παίζει;, ρώτησε ο Στέλιος σπάζοντας την ησυχία που επικρατούσε. Κοίταξε τον Άρη ο οποίος προσπαθούσε να ελέγξει τον εαυτό του.

-Και μόνο που την αποκαλείς ακόμα καινούρια, δεν θα έπρεπε να σου απαντήσω, του είπε κάπως απότομα.

-Γιατί, δεν είναι;, πετάχτηκε με τη σειρά του ο Χάρης ενώ παράλληλα περνούσε με λάδι το κλείστρο του όπλου του. Ο Άρης κοίταξε τους δύο συναδέλφους του φανερά ενοχλημένος με τη στάση τους.

-Κάτι τέτοιες αηδίες με κάνουν να μην θέλω να αλλάξω μονάδα, τους είπε και έσκυψε το κεφάλι του για να συνεχίσει τη δουλειά του.

Οι δύο συνάδελφοι του κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και χαμογέλασαν.

-Μην προσπαθείς να αλλάξεις θέμα Άρη. Ακόμα περιμένουμε μια απάντηση, συνέχισε ο Στέλιος. Στήριξε το όπλο του πάνω στα πόδια του και κοίταξε τον συνάδελφο του. Εκείνος ξεφύσηξε γνωρίζοντας πολύ καλά ότι έπρεπε να δώσει μια καλή απάντηση για να τον αφήσουν ήσυχο.

-Κάνουμε απλά παρέα και είμαστε φίλοι!, απάντησε τονίζοντας την τελευταία λέξη.

-Ξέρεις... ένας που θα ήθελε να κρύψει κάτι, θα αντιδρούσε με αυτόν ακριβώς τον τρόπο, τον πείραξε ο Χάρης. Με το που συνειδητοποίησε τι έκανε, ο Άρης μαζεύτηκε. Έπρεπε να προσέξει τη συμπεριφορά του και τα λόγια του από εδώ και πέρα.

-Εγώ δεν έχω να κρύψω κάτι. Η Λοχίας Λαζαρίδου είναι εξαιρετική στη δουλειά της και όταν βγαίνουμε έξω κάνουμε καλή παρέα. Δύο συνάδελφοι και φίλοι, τίποτα παραπάνω, εξήγησε τελειώνοντας παράλληλα την συναρμολόγηση του όπλου του. Ο ήχος του κλείστρου που έμπαινε στη θέση του αντήχησε σε όλο το δωμάτιο. 

Προσπάθησε να διατηρήσει σταθερή την ένταση της φωνής του, ενώ απέφυγε να τονίσει οποιαδήποτε λέξη. 

Και η Ελπίδα όμως, δεν είχε καλύτερη τύχη, και μάλιστα ήταν πιο δύσκολο για εκείνη να αποφύγει τη συζήτηση ή να δώσει μια καλή εξήγηση. Αλλά έπρεπε να το κάνει. Έπρεπε να τους πείσει ότι όλα ήταν φυσιολογικά.

-Με τον Λοχία Κωνσταντινίδη παίζει κάτι;, ρώτησε ξαφνικά η Ιωάννα, κάνοντας την Ελπίδα να σηκώσει αστραπιαία το βλέμμα της από το όπλο της.

-Τι εννοείς;, ρώτησε με τη φωνή της να δείχνει ξεκάθαρη ανησυχία.

-Δεν ξέρω, εσύ θα μου πεις..., συνέχισε πονηρά τώρα η συνάδελφος της. Η Ελπίδα ένιωσε την καρδιά της να πάλλεται σαν πολυβόλο από το άγχος.

-Τι να παίζει μεταξύ μας, δεν καταλαβαίνω τι λες..., απάντησε διστακτικά.

-Έρχεστε και φεύγετε μαζί από το στρατόπεδο, είστε συνέχεια μαζί, ενώ όταν κάνετε εκπαίδευση κοιτάζετε ο ένας τον άλλο με ένα παράξενο βλέμμα... σαν να κρέμεστε ο ένας από τα χείλη του άλλου..., συνέχισε η Ιωάννα αναλύοντας την κατάσταση.

-Επίσης είναι η πρώτη φορά που ο Κωνσταντινίδης είναι γεμάτος ενέργεια, και φαίνεται. Σχεδόν από τότε που ήρθες στη μονάδα μας. Δεν ήταν ποτέ έτσι, τουλάχιστον όσα χρόνια βρίσκεται εδώ, συμπλήρωσε η Κατερίνα, μια άλλη συνάδελφος της.

Τώρα ένιωθε στριμωγμένη, με ένα μαχαίρι στο λαιμό της, έτοιμο να την τραυματίσει. Ένα κύμα παγωμένου ιδρώτα την έλουσε μιας και δεν ήξερε τι να απαντήσει. Έπρεπε να κάνει κάτι γρήγορα ειδάλλως θα υποπτεύονταν κάτι.

-Δεν συνηθίζω να μπλέκω επαγγελματικά και προσωπικά. Το ίδιο και ο κύριος Κωνσταντινίδης. Η σχέση μας είναι άκρως επαγγελματική, και έξω από τη δουλειά απλά τυχαίνει να μοιραζόμαστε τα ίδια ενδιαφέροντα, κάτι που μας κάνει καλούς φίλους, εξήγησε η Ελπίδα με την μεγαλύτερη δυνατή επισημότητα. Προσπαθούσε να διατηρήσει την ψυχραιμία της ώστε να βγει από αυτή τη δύσκολη κατάσταση.

-Ας πούμε πως σε πιστεύουμε..., απάντησαν η Ιωάννα και η Κατερίνα που ακόμα και μετά από αυτή την άκρως επαγγελματική απάντηση δεν είχαν πειστεί.

Ο λόγος που ήθελαν να κρύψουν τη σχέση τους είχε να κάνει με το γεγονός ότι ήταν και οι δύο επαγγελματίες, και δεν ήθελαν η απόδοση τους στη δουλειά να επισκιαστεί από σχόλια τρίτων.