LOOSING YOU

Room 107

I saw her lying in bed while watching T.v.Napapangiti na lang ako habang tinitigan ko siya.Naalala ko na naman ang masasayang araw naming dalawa noon.Iyong magkatabi sa upuan at sabay na manunuod ng paborito naming programa gabi-gabi.How I wish na mauulit muli iyon.Sana nga ay makasama ko pa siya ng mas matagal.Sana huwag muna siya kunin sa’kin.Sana...

Naputol ang pag-iisip ko ng tumikhim ito.Kanina pa pala ito nakatingin sa’kin at hindi ko namalayan dahil sa malalim na iniisip.Lumapit ako dito at inabot ang mga pinamili ko.Kasama na doon ang mga pagkaing paborito niya.Nagulat na lang ako nang bigla siyang umiyak ng abutan ko siya ng paborito niyang pizza.

“Baby? What’s wrong?Are you hurt?.”pag-alalang tanong ko.

Lumilingo-lingo naman ito.At magpahid ng kanyang luha.

“I’m not.Thank you dito kasi mukhang ito na ang huling kain ko nito.”saad niya saka muling humagulhol ng iyak.

Nabahala naman ako at baka atakehin na naman siya ulit ng sakit niya.

“Hindi baby.H’wag kang mag-alala.Palagi kitang bilhan niyan kahit ilan pa ang gusto mo.”saad ko na nagiging emosyonal na din pero pinipigilan ko lang na maiyak sa harapan niya.
“Really?.”nangingislap ang mga matang saad nito.
“Yes! Yes! I’ll buy you a lot,okay?.”kunwaring pinasigla ko naman ang boses ko.
“Yehey! Thank you, baby!.”tuwang-tuwang saad nito at niyakap ako.

Napayakap naman ako pabalik dito at nagpahid ng luha.It hurts when you see her like this.Mahal na mahal ko si Aquira.At gustong-gusto kung makasama parin siya ng matagal.But how?Kung may taning na ang buhay niya?

Kumawala na ito sa pagkakayakap sa’kin kaya napa-atras na din ako ng bahagya.

“C’mon, baby kainin natin itong pizza na binili mo.Talaga namang masarap ito.Kasi paborito ko ito eh.Hehe.”saad nito habang dahan-dahang binuksan ang kahon.
“Sige lang.Mag pakabusog ka.Para sa iyo iyan.”sagot ko.
“Nooooo! What's mine is also yours.Kaya tara na at kumain.”saad nito saka ako inabutan ng isang slice ng pizza.

Tinanggap ko naman iyon at kinain habang siya ay tuwang-tuwa namang kinakagat ang dalawang piraso ng pizza na hawak niya.She looks so childish right now but I found it cute.Talaga namang cute itong binibini ko.Walang katulad.Lalong-lalo na sa pag-uugali.

Pagkatapos naming ubosin ang pizza ay nakaramdam na siya ng antok.Ayaw niyang mahiga dahil busog pa kaya pinahiga ko siya sa aking balikat.Habang ang isang kamay ko naman ay nakayakap sa kanya.Habang tulog ay nakatitig lamang ako sa kanya at hinahawi ang buhok sa gilid.“Mamimiss ko ang mukhang ito kapag nawala ka sa’kin.Kung pwede lang sanang dumito ka na lang at manatili sa aking piling.”Naiyak na naman ako sa kalagitnaan ng pag-iisip ko.Talagang hindi ko pa kayang tanggapin na ang dating masiglang Aquira Viossé na nakilala ko noon ay nanghihina na ngayon.“Mahal na mahal kita,Baby.How do I live without you?Hindi ko kakayanin.Ano bang gagawin ko?Parang gusto ko na lang ding magkasakit para sabay na tayo.”Napahagulhol  ako ng iyak.Ngunit kontrolado lang iyon dahil ayukong makalikha ng ingay at baka magising siya.

Kinabukasan:

Mas nauna akong magising sa kanya dahil ihahanda ko ang mga gamot niya at pagkain.Nang bigla na lang siyang umiyak at nanginig kaya dali-dali ko siyang niyugyog.

“Baby!Baby!What’s wrong?Ano ang masakit?.”natatarantang tanong ko.
“Aaaaaahhhhhhhhh! Ang sakit babyyyyy!.”sigaw nito habang umiiyak.
“Baby ang alin? Tangina baby! .”saad ko at naiyak na din.
“Ang sakit baby!!! Ang sakit.”hiyaw nito.
“N-NURSE!! NURSE! DOC! IYONG PASYENTE MAY MASAKIT NA NARARAMDAMAN! NURSE!!!.”sigaw ko.
“AAAAAAAAHHHH!!!.”sigaw ni Aquira kasabay ng pagsuka niya ng dugo.
“NURSE!!! DOC!!! NURSE!!! THE FUCK!! HURRY UP AND HELP ME PLEASE!!!.”sigaw ko habang humahagulhol na din ng iyak at kalung-kalong si Aquira.

Nagtakbuhan naman ang mga Nurses kasama na ang Doctor sa loob ng kwarto namin.Inihiga ito si Aquira at tinignan habang namimilipit pa din ito sa sobrang sakit na nararamdaman.Bigla itong nangisay at sunod-sunod na sumuka ng dugo kaya hindi ko alam ang gagawin ko wala akong ibang ginawa kundi ang umiyak lang ng umiyak.Napasuntok ako sa dingding at inuuntog-untog ang ulo ko.

I saw my girl lying with a blood on her dress.Unti-unting pumipikit ang kanyang mga mata kaya natataranta na ako.

“No!No!No!Hell, No! Babyyyyyy! No!!! .”nagwawala ako habang nilalapitan siya.Ngunit inaawat naman ako ng ibang nurses na naroon.
“Baby! Please ,fight for it! It’s not about time.You can’t leave me like this!Baby,Nooooo!.”sigaw ko habang umiiyak.
“Sir,kumalma po muna kayo.”anang isang nurse doon pero hindi ko ito pinansin.
“Baby, we promised each other right?That we live forever.You can‘t leave without me.Please baby..please...!.”pagmamakaawa ko habang humahagulhol.

Ngunit sa di inaasahang pagkakataon.Biglang tumunog ang monitor niya at nagpapahiwatig na wala na siyang buhay.Sinubukan nilang i-revive pero...

“Time of death, 1:00 pm.”
“NOOOOOOOOOOO!Hindi pwede! Hindi!.”anas ko habang dahan-dahang lumalapit kay Aquira na nakahiga at wala ng malay.
“I’m sorry,Mr.Vientero.Ginagawa na namin ang lahat.Pero bumitaw na talaga siya.”anang doctor sa’kin.

Para akong nakalutang sa hangin at walang narinig na umupo sa tabi niya at niyakap habang patuloy sa pag-iyak.I feel her cold body in me.Kaya mas lalo akong umiyak.Hindi ako makapaniwala sa mga pangyayaring iyon.

“I told you not to leave me.W-why baby?Hindi ko kaya ang wala kaaaaa!.”anas ko habang niyuyugyog ang bangkay niya.
“Sabi mo magsasama pa tayo ng matagal.Bakit mo naman ako iniwan kaagad.”muling saad ko habang humihikbi.

It’s hard to accept that you will lose someone you love.Losing you is very painful to me..How can I live my life without you.You are my life.You are my strenght.You are my world.You are my everything.