Opposites Attract [AU]

1. Een vreemde ontmoeting

Effie was nog maar net klaar met het sorteren van alle papieren die ze had gekregen toen ze de stoffige woonkamer van het huis binnenliep.
"Haymitch," riep ze. Geen antwoord.
Ze moest Haymitch vinden, als hij dit nog even zou tekenen zou ze ze terug kunnen sturen...
Er klonken geluiden vanuit de keuken en Effie besloot ernaartoe te lopen. Met haar ogen nog op de papieren gericht liep ze naar binnen, niet wetend dat-
"Oh mijn god."
Haymitch was niet alleen. Er was nog een jonge vrouw bij, met fel paars haar.
"En ik moest maar eens gaan," mompelde de vrouw toen ze Effie zag. Haastig liep ze de kamer uit. De voordeur viel dicht.
Haar lippenstift had een afdruk achtergelaten op Haymitch mond en Effie liep naar Haymitch toe, niet om beter met hem te kunnen praten, zoals Haymitch aanvankelijk dacht, maar om hem recht in zijn gezicht te slaan.
"Waarom?" riep Effie verontwaardigd uit. Haymitch gaf geen antwoord.

Effie was woedend. Ze was nog nooit zo woedend geweest. Meteen nadat Effie Haymitch had betrapt op vreemdgaan, was ze stampend naar haar kamer gegaan en had ze haar koffer op haar bed gelegd en er wat rommel en kleren in gegooid. Haymitch probeerde haar nog terug te krijgen, maar zo makkelijk was Effie niet. Effie smeet de deur dicht en kwam de koude nacht tegemoet.

Huilend liep ze alleen over de donkere straat. Alleen het licht van de sterren en de maan verlichtte de weg. Zuchtend keek Effie omhoog. Waarom moest dit nou weer bij mij gebeuren, dacht ze bij zichzelf. Ze dwaalde weg in haar gedachten terwijl er een uil tegen haar hoofd knalde en in haar haar bleef hangen. Verschrikt keek ze om zich heen, ze zag een verwonde uil op de grond liggen. Verbaasd keek ze om zich heen, om te kijken van wie die mysterieuze bruine uil zou kunnen zijn. Toen ze de uil had opgepakt en gekeken had of het arme beestje nog oké was, zag ze een briefje aan het pootje van het beest hangen. Nietsvermoedend pakte ze het briefje en las ze het:

Beste Effie Trinket,
Bij deze bent u aangewezen om begeleider te zijn van twee leerlingen van the panem's school of bravery and loyalty. Deze leerlingen zullen meedoen aan een internationaal toernooi genaamd de triwizard tournament. Samen met drie andere scholen zullen zij zich hier bij voegen. Dit toernooi zal zich plaatsvinden op 26 november op hogwarts. Verdere informatie zult u zo krijgen van schoolhoofd van hogwarts school of witchcraft and wizardry, professor Albus Dumbledore.
Wij verwachten u op 25 augustus op Hogwarts.
Met vriendelijke groeten, professor McGonagall

Versuft keek Effie naar de brief. 'Wat een stelletje gekken, wie denken ze... ' Haar gedachten werden onderbroken door iemand. Ze keek om en zag een oude man met een felgroen gewaad met sterretjes erop, een lange grijze baard en een minuscuul brilletje, die haar wijs aankeek. Voordat Effie wat kon zeggen zei niemand minder dan Albus Dumbledore: "Kom met me mee, dan zal ik alles uitleggen!"
Met dat bleef Effie staan en keek ze Dumbledore raar aan, " U denkt toch niet dat ik zomaar met een wildvreemde man mee ga," krees Effie naar Dumbledore. Zonder naar haar te luisteren pakte Albus haar hand en verdwijnselde hij ervandoor.

"Wat is dit voor onzin" zei Effie. Dumbledore keek haar aan en zei: "Dit is Hogwarts!"
"Wat hog-warts!? Wat is Hogwarts in hemelsnaam?" Schreeuwt Effie.
"Hogwarts is een school voor mensen zoals ik, magische mensen. Die ook wel tovenaars en heksen worden genoemd!" Zei Dumbledore enthousiast.
"Ja heel grappig dit allemaal. Magie en tovenaars bestaan niet. Wat is dit, proberen jullie een of andere grap met me uit te halen?" Zei Effie verontwaardigd.
"Natuurlijk niet Effie!" Zei Dumbledore vrij kalm.
"Hoe weet jij in hemelsnaam mijn naam. Dat heb ik nooit gezegd!" Zei Effie
Op dat moment liep Snape langs. Hij bleef verbaasd staan en snauwde naar Dumbledore: "Wie is dit?"
"Dit is Effie Trinket." Zei Dumbledore.
Snape keek minachtend naar het roze suikerspinhoofd. "Oja, voordat ik het vergeet" begon Dumbledore "Effie, jij deelt met Snape een kamer in het kasteel."
"Wie. Is. Snape?" vroeg Effie, te moe om te schreeuwen.
"Ik, ben Severus Snape. Moet ik met deze... Hoe zal ik het zeggen... Poederkop, een kamer delen? Ik zou liever voor de Hogwarts Express springen."
Dumbledore haalde zijn schouders op. "Dit was de enige oplossing, er zijn verder geen fatsoenlijke slaapplaatsen op het moment. Veel plezier."
Met die woorden pakte hij een zak zuurtjes uit zijn mantel en liep hij al etend weg.

Snape liep weg van Effie. Terwijl hij naar zijn kantoor liep hoorde hij wat getrippel achter hem. Zonder om te kijken wist hij dat het dat roze suikerspinhoofd was. Nietsvermoedend draaide Snape om, Effie botste tegen hem op en ze vielen op de grond. "Wat denk jij te doen?" Schreeuwde Snape.
"Ik? Ik moest met jou een kamer delen en omdat jij niks zei, ben ik je maar gevolgd!" Zei Effie verontwaardigt. Ze stonden beide op en liepen in stilte verder.
"Dus... Waar komt mevrouw precies vandaan?" zei Snape met lange pauzes tussen alle woorden. Effie snoof. "Uit het Capitool, President Snow-singel 5, om precies te zijn."
"Interessant..." Snape begon sneller te lopen. "Hier is het dan... De hel..."
Met veel gekraak opende hij de deur van de kamer. Het was donker. "Oh, voordat ik het vergeet, waar moet Urko vannacht slapen?" vroeg Effie. Langzaam draaide Snape zich om.
"Wie.... Is... Urko...?" vroeg hij behoedzaam. "Zo zeg je het niet," zei Effie geïrriteerd, "het is Ur-ko, niet Urko-ho." Haar Capitoolaccent was sterker dan ooit.
"Waar heb ik dit eerder gehoord?" Snape grimaste. "Vertel, wie is deze Ur-ko."
"Mijn hond."
"Je hond?" "Ja, mijn liefste troedelprins..." Ze snifte dramatisch.
Snape wilde niets liever dan Effie voor haar gepoederde hoofd slaan. Misschien zou haar brein groter worden door de klap, dacht hij, maar in plaats daarvan hield hij zijn mond. De situatie was al ellendig genoeg. Het kon bijna niet ellendiger.
Bijna...
Met veel gekef stormde de raarste creatie de Snape ooit had gezien de kamer binnen. Het was klein. Het was harig. Het was paars. En 'het' had zijn tanden in Snape's been gezet. Het was... "URKO! Haal dat mormel van mijn been... " mompelde hij.
"Wat doe je hier, Urkiepurkie?! Jij moet naar Hargid! Foei!" Zei Effie.
"Zo zeg je dat niet. Het is Hagrid, niet Hargid." Als blikken konden doden was Snape nog doder dan de ouders van Potter.
Op dat moment kwam degene die Effie het minst verwachtte hier.
"Secretus, wil je even een wolfswortel drankje voor Remus maken" zei niemand minder dan Nymphadora Tonks.
Effie keek geschokt "Wat doe jij hier, trut!"
"Noem me geen Secretus, Nymphadora!" zei Snape met zijn tanden op elkaar.
"Nymphadora? Wat een afschuwelijke naam! Ik heb medelijden met je," zei Effie met een neppe glimlach. "Ik weet het, Effie..." Tonks legde de nadruk op Effie's naam. Effie's ogen vernauwden zich. "Hoe durf je... Hoe durf je te doen alsof je zo onschuldig bent..."
"Pardon?" zei Tonks beledigd. "Nee, geen pardon!" schreeuwde Effie. "Je weet best wat ik bedoel! Je bent een dikke dievegge, jij stal mijn vriend, mijn steun en toeverlaat, mijn alles van me." Effie was woedend. Snape keek geamuseerd. Tonks beet op haar lip.
"Luister, kauwgombal. Ik ben hier niet degene die in een relatie zit dus jouw 'steun en toeverlaat' is hier degene die je de schuld moet geven." Effie slaakte een verontwaardigde kreet. "Het is niet Haymitch' schuld."
Er klonken in de verte wat voetstappen.
"Het is niet Haymitch zijn schuld, niet zijn schuld, het is helemaal zijn schuld. Hij was degene die niet zei dat hij in een relatie zat." Zei Tonks woedend.
De deur van Snape's kantoor ging open, verbaasd keken Tonks, Effie en Snape naar de deur. Remus liep rustig naar binnen en zei: "Wat gebeurd hier allemaal. Ik hoor jullie geschreeuw aan de andere kant van het kasteel nog."
Zonder verder aandacht aan Remus te schenken gingen Tonks en Effie verder met hun ruzie.
Effie wilde Tonks net aanvallen toen Remus ingreep. "Hé! Doe eens even volwassen jullie. Hij keek ze allebei aan en ze zwegen.
Effie drukte haar nagels in haar eigen arm. Ze was dus toch niet belangrijk voor Haymitch geweest, anders had hij wel tegen die Dora gezegd dat hij een vriendin had. Ze schudde haar hoofd en liep de kamer uit.

Die avond was ze niet bij het diner, tot de grote vreugde van Severus en Minerva. Ze zat in haar eentje in de donkere kamer voor de spiegel, met een glas wijn, peinzend over alles wat er gebeurd was. Voor het eerst in haar leven wenste ze dat ze een vriendin had om mee te praten. Ze beet op haar wang. Had ze eigenlijk ooit een echte vriendschap meegemaakt? Ze wist het antwoord maar al te goed. Nee. Urko rende vrolijk door de kamer maar Effie besteedde geen aandacht aan hem. Misschien moest ze gewoon gaan slapen. Morgen zou alles vast beter zijn.

Dacht ze.