Flower Girl

Chapter 2

His Life

Tyron's POV

" Hey son... you okay?? " dad ask habang nilalaro ko ang mga laruan ko. I didn't give a glance on him dahil medjo nagtatampo ako sa kanila ni mom. They forbid me to visit grandpa's house.

Urgghhhhhh.... i hate them

" tyron.... are you sick or what? " he ask again pati si mom napalapit narin sakin. Tumayo ako at tiningnan sila.

...........

.................

......

" You both know how I miss lolo pero pinipigilan nyo akong bisitahin kahit bahay man lang nya. I know he's dead pero hinabilin nyang wag pabayaan ang bahay nya kahit wala na sya... huhuhu. Kung hindi nyo na mimiss si lolo pwes mag kaiba tayo. Sobrang miss ko na sya. Sya lang ang nakakaintindi sakin kahit medjo pasaway ako at kahit na medjo busy sya binibigyan parin nya ako ng panahon  hindi tulad nyo... huhuhu. Tuwing kailangan kayo sa school si yaya lage sumasama minsan naman si lolo nong buhay pa sya. Kapag may sakit ako si lolo lage gumagamot sakin at tumatabi sakin sa pagtulog. How come your doing this to me mom, dad. " sabi ko at tumakbo na papunta sa kwarto. Tinawag pa nila ako pero I don't wanna hear them. Mabuti pang magtrabaho nalang sila.

Knockkk....

Knockkk..........

....knockkk.......

" baby naman... mahal ka namin ng dad mo. You know that right? Sorry if napapabayaan ka na namin. Sorry if nawawalan na kami ng time sayo. Sorry for making you feel alone. Sorry sa lahat anak. Please forgive us. We promise na pupunan namin lahat ng pagkukulang namin ng dad mo. Baby naman... Tyron, anak... " naiiyak ako sa sinabi ni mommy. I'm still upset to them.

I waited dad's message and promises that he will say pero sad to say... wala. After a few minutes wala ng ingay sa pinto. Maybe umalis na naman sila. Haysssss... kailan ko kaya maramdaman ang presence nila.

....................

..........

................

KINAGABIHAN

" Yaya?? Sila mommy po asan? " tanong ko kay yaya matit. Gabi na kasi pero wala parin sila.

" Nasa company iho may inaasikaso lang. " it hit me. Yeah right, bakit ko pa ba tinatanong e kadalasan naman talaga eh madaling araw na sila nakakauwi o di kaya umaga na. Tsaka sa umaga naman tulog. Wala nga namang nabago kaya di ko na kailangang hanapin pa sila. Tsk.

Umupo na ako sa dining table at kumain. Pinasabay ko narin si yaya Matit para di ako mabagot. Malaki nga ang bahay namin pero feeling ko, ako lang ang nakatira dito. Minsan natatakot na akong mag isa pero kinakaya ko nalang dahil wala na akong maasahang tao na pwedeng samahan ako tulad ni lolo.