"Özür dilerim."
"Neden özür diliyorsun Taehyung?"
Burnunu çekti. "Sen... Sen sürekli benim yüzümden her gece buraya geliyorsun hyung. Her gece benim yüzümden uykusuz kalıyorsun."
Gülümsedim, ne ince düşünüyordu benim küçüğüm. "Merak etme. Her sabah işe giderken çok enerjik oluyorum."
"Seni seviyorum hyung." Cümlesiyle her ne kadar kalbim hızlansa da, bana beslediği sevginin benimkinden çok daha farklı olduğunu bilerek dudaklarımın arasından bir nefes verdim.
"Uyu, Taehyung." Onu yatırdım. Her zamanki gibi bana iyi geceler diledi, gözlerini kapadı ve yarım saat içinde uykuya daldı.
"Ben de seni seviyorum, Taehyung." fısıldar tonda konuşup saçlarına bir öpücük kondurdum ve evden ayrıldım.
