💔 Prologue 💔
____________________________
"walanghiya ka!" ani ko habang pinaghahampas ang aking asawa.
"kaya pala di mo na ko pinapadalaw dito sa opisina mo! sinasaktan mo na ko physically pati ba naman emotionally. wala ka bang katiting na awa na nararamdaman dyan??"turo ko sa dibdib niya. "kahit hindi na pagmamahal. kahit respeto at awa na lang. buntis ako! anton... nabuntis mo ko!" sigaw ko sa mukha niya at sinampal siya ng sobrang lakas.
pagkatapos nun ay tuloy tuloy na kong umiyak at lumabas sa building na pag-aari ng kanyang pamilya.
tumawid ako ng dire-diretso sa daan kahit nanlalabo na ang mata ko dahil sa mga luha.
"miss tumabi ka!"
"miss may--"
