Bir kaburga kırığına dönüşmüştü bende onu sevmek...nefes alsam içime batıyordu, acıdan ölüyordum almasam boğuluyordum...
Sabah yeni bir güne başlamak her gün tekrar tekrar yok olmaktı...
Artık ona karşı içimde türlü türlü öfkeler büyüterek yaşamalıydım... çünkü hüznüm öfkemden büyük olursa onu affederdim...
Öfkemlede olsa hala içimdeydi onu bir türlü öldüremiyordum...
Zaten o içimizde öldüremediklerimiz değil midir bizi sevmediklerimizle yaşamaya mahkum eden...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşarken Ölmek
Romanceunutamıyosun işte hemde hiçbir zaman bedeni burda değil ama o hala benimle bunu aşık olan herkes hisseder o benim izmirim...bense onun bilinmezliğiyim kimbilir belkide bu kitabı o da okuyodur bu kitap onun için...bu kitap senin için izmirimm
