Meraklı

Meraklı-3

Uyandığımda kendime gelmeyi bekledim. Gözlerim açık bir şekilde biraz bekledikten sonra aklıma mesaj geldi. Hemen telefonumu elime aldım. O numara haricinde iki tane daha mesaj geldiğini gördüğümde onları umursamadan ilk mesaja baktım. Mesajda

“Neredesin sen meraklı? Bütün teneffüs boyunca seni aradım. Lanet olasıca arkadaşlarında hiçbir şey söylemedi. Emin ol ilk karşılaşmamızda sana bunun hesabını soracağım ve emin olman gereken diğer şey ise gözlerime bakarak konuşacak olman. –Kayra“  yazıyordu.

 Ne yani? Ciddi olamaz değil mi? Hem nerden bulmuştu numaramı? Hadi ama sapık olduğunu düşünmeye başladım. Bir sapıkla gerçekten uğraşamazdım. Hemen cevaplaya basıp yazmaya başladım.

“Numaramı nerden bulduğunu ciddi anlamda merak ediyorum. Hem sen kim oluyorsun da bana hesap soruyorsun? Nereye gittiğim ne yaptığım seni ilgilendirmez. Sen de bundan emin olabilirsin. Ayrıca şunu da unutma sapık olduğunu düşünmeye başladım.“

Mesajı gönderdiğimde aklıma takılan bir soru vardı. Neden beni aramıştı ki? Tabi ya zil yüzünden konuşmamız yarıda kalmıştı ve beyefendi istediği gibi konuşamamıştı. Bunun pek umurunda olacağını pek sanmıyordum açıkçası. Sahilde ki tavrından sonra böyle düşünceli ya da istediğini almak isteyen mi desem tam olarak bilemiyorum. Öyle birisi olmadığına emindim. Yani düşünceli olmadığına. Kesin istediğini alamadığı için beni aramıştır. Başka neden olacak ki?

   Bunları düşünmeyi bırakıp diğer mesajları açtım. Gelen mesajlar Betül’den ve Berk’tendi. İkisi de Kayra’nın beni aradığına ve okulu yıkacak dereceye geldiğine dair mesajlar atmışlardı.

OKULU YIKACAK DERECEYE GELDİĞİ Mİ? OKULUYIKACAKDERECEYEGELMEK?!

Nasıl yani Kayra beni o derece merak mı etmişti? Hadi ama bu imkânsız daha dün tanıştık öyle değil mi? Bu biraz hatta aşırı derecede fazla kaçmıyor mu? Daha dün tanıdığı biri için böyle bir şey yapması çok fazla. Bunları düşünürken telefonumun mesaj sesiyle irkildim. Hemen mesajı açıp okumaya başladım.

“Birincisi numaranı bulmak kolay oldu. İkincisi kim olduğumu bilmiyorsun ve öğrendiğinde emin ol ağzın beş karış açık kalacak. Üçüncüsü nereye gittiğin ne yaptığın beni gayet ilgilendirir. Çünkü başına olmadık işler alabiliyorsun. Bunu ikimizde biliyoruz sahilde olanları unutma. Dördüncüsü sapık değilim bunu ilerleyen zamanlarda sen de anlayacaksın. Beşinciye gelince de sana boşuna meraklı demiyorlarmış. Ne çok soru soruyorsun sen öyle?“

Ağzım açık bir şekilde mesajı okuduktan sonra ne kadar ukala ve uyuz bir insan olduğunu düşünmeye başladım. Ne cevap yazsam diye düşünürken kapı tıkladı. Hemen telefonumu kapatıp yerine koyduktan sonra gir diye seslendim. Kapı açıldığında karşımda abimi görmeyi beklemiyordum. Başını kapı aralığından uzatıp içeri girdikten sonra kapıyı kapattı ve yanıma oturdu. Ne söyleyeceğini merak ederken hemen lafa girdi.

“Dünkü çocukları buldum. Bilirsin çevrem geniştir ve seni kurtaran çocuğa gelince. Yakın arkadaşım Kayra. Daha önce hiç görmedin ve bildiğim kadarıyla bugün sizin okulda okumaya başladı. Onunla görüştüm. Olanları birde ondan dinledim. O çocukları ikimiz bugün halletmeyi düşünüyorduk fakat senin bu okuldan kaçma mevzun beni gerdi. Neden kaçtın bugün okuldan?“

Abimi ağzım beş karış açık bir şekilde dinlerken Kayra’nın attığı mesaj aklıma geldi. “Kim olduğumu bilmiyorsun ve öğrendiğinde emin ol ağzın beş karış açık kalacak.“ Bunu sadece onun egosunu tatmin etmek için söylediğini sanıyordum ama görünüşe bakılırsa hiçte öyle değilmiş. Abimin bende bir açıklama beklediğini sezdiğimde abime bakmamaya özen göstererek “Okulda çok sıkıldım, gece de fazla uyuyamamıştım zaten. Kendimi yorgun hissediyordum bende kaçtım.“ dedim. Bir an için abimin bunlara inanmayacağını sanmıştım ki abim anladığını belirtti ve odadan çıktı. Abimin arkasından bakakaldım. Hemen kendimi toparlayıp Kayra’ya mesaj attım.