BENLE BAŞLAYAN BENLER

ALGILARIN VE KALIPLARIN YÖNETTİĞİ DÜNYA'DAN UZAKTA BİR BEN

Ben Reyyan, belki de en gurur duyduğum benle karşınızdayım şu anda. Benim kalıplarım yoktur hiçbir şeyde. Ne insanlara bakış açımı etkileyen, ne de kendimi içine sokmak istediğim kalıplar. Sahip değilim onlara. Çoğu zaman onlara gerek duymayan biri olduğum için güçlü hissederim kendimi.
Ben Reyyan, insanların uydurduğu göreceli kavramların içine sokmak istemem kendimi. Güzel olmak için, kusursuz yüz hatlarına ve düzgün bir cilde ihtiyaç duymam. Ya da zayıf olmak için, upuzun bir fiziğe ve ince uzuvlara.
Neye göre güzeliz ki bu dünyada, neye göre iyiyiz? Yoksa kime göre diye mi sormalıyım!
Zaten kusursuz olduğumuz bu dünyada, biz insanlar neden kusursuzun peşinde koşma isteğiyle yanıp tutuşuruz. Bizi yapaylığın cezbettiği şu zamanda birkaç kavram içine sokmuşuz kendimizi, kafamızı kaldıramayacak hale gelmişiz. Oysa biz insanlar ne zaman kendi değerimizi bu kadar aşağıya çekecek hale geldik? Başkalarının bize olumlu şeyler demesine neden ihtiyaç duyduk? Belki de bu konuyla ilgili milyonlarca güzel yazılar yazıldı, güzel cümleler söylendi. O binlerce izlenmeye sahip olan insanlar, o milyonlarca takipçiye sahip olan insanlar bu duruma birçok kez dikkat çekip birçok kez beğeni yağmuruna tutuldular. Lakin kurdukları cümlelerle yaşadılar mı bilmiyoruz, onları okuyan insanlar yaşadı mı bunu da bilmiyoruz. Çünkü zihnimizi öyle olumsuzluklarla doyurmuşuz ki, artık zihnimiz aç kalmak isteyip iyi kötü hiçbir şeyi kabul etmiyor. Uçup gidiyor okuduğumuz, duyduğumuz şeyler.
İnsanlar güzellik için canını feda ediyor, güzellik için kendi benliğinden vazgeçiyor. Herkes kendini ilgilendirir, ama görmemek mümkün mü tüm bu geçirilen evreleri. Kimi ülkelerde belirli sayılar bireyin hayatını yönetiyor. O kiloda olmazsan sana yakıştıracakları birkaç kalıp var. Biz insanlar özgür olduğumuzu dile getirebilir miyiz şimdi! O kölesi olduğunuz sıfatlar, dünyanın her bir yerinde değişkenlik gösterirken siz hala nasıl olur da o sıfatlar uğruna kendinize olan sevginizi kaybedersiniz.
Bir kez daha büyüdüğünü anlıyor insan kendi kavramlarıyla yaşayınca. Eğer bir şeyi değiştireceksem kendimde, benim için iyi olacağındandır; insanlar için değildir. Biz başkalarının kelimeleri altında ezilmek için ya da değişkenlik gösteren algılarla yaşamak için değil, gerçek halimizle birlikte olmak için hayatı yaşıyoruz.
Ben Reyyan, hiçbir kalıbım yok benim. Hatta o kalıplar da, biz onları yıkalım diye varlar. Tabi yıkılan biz olmadığımız sürece!