Adore You

Chapter 5

"Dahan dahan lang." Sabi ko ng marahan habang inaalalayan si Clementine. She grunted nang inilipat siya sa wheelchair kaya napangiwi ako. Nakahinga ako ng maluwag ng ngumiti ang kapatid sa akin.

Bumaling ako sa kaibigan nang palabas na kami ng hospital "Raine, salamat sa tulong." Sambit ko sa kaibigan na naka suot pa ng shades kahit 'di naman kailangan. My ever so extra friend laughed loudly kaya napa tingin sa amin ang nurse na tumutulak sa wheelchair ni Clementine.

"Oh come on!" Maarte niyang sabi bago hinawi ang buhok. "Don't thank me it's gross." I guess someone would take it the wrong way but I've known her since we were kids kaya ngumiti nalang ako bago umiling dahil sa sinabi niya.

Binuksan niya ang pinto ng sasakyan para kay Clem at pumasok na rin ako. Napatingin ako sa labas ng bintana at tinanaw ang hospital. Finally we're out of here.

"Gosh Cora. Why did you only call now?" Inis niyang sabi at tinanggal na ang shades para tignan ako ng masama.  She started the car and went on and on about how I didn't give her a heads up on what's happening. I laughed at her sentiments.

"What's so funny?!" She asked annoyed while glaring at me in the mirror. Tumawa ulit ako kaya umiling nalang si Clem dahil sanay na ito sa ingay ni Raine.

"Wake me up when we're there." Utas ng aking kapatid bago umidlip. Tumango ako at minabuting inisin nalang ang kaibigan.

"How about you?" Balik kong tanong. "You've been absent for weeks! Sobra naman ata ang bakasyon mo." I accused dahil alam ko ang dahilan kung bakit lumuwas siya ng bansa.

"Akala ko 'di ka na babalik!" Halakhak ko pero tinabunan ko lang ang lungkot sa boses.

She fell silent and sighed. "Napuno lang talaga ako sa pamilya." Amin niya habang mariin ang titig sa daan. "I'm not a believer of arranged marriage. Kahit ikaw! 'Di ka rin papayag ipilit sa iba!" Tumango ako dahil tama naman siya.

"We are living in a modern age." Dagdag niya pa. "If they like that family so much sila ang magpakasal!" Irap niya.

"But don't you think you're judging the situation too fast?" Tanong ko.

"I don't even want to meet the guy! I haven't seen him in person and I don't want to." Sabi niya habang kinikilabutan sa naisip.

"My Dad is just so detrmined to pair me up. Mom has no say kaya lalo akong naiinis." Niliko niya ang kotse at natanaw ko na ang bahay namin. I want to talk more pero ayaw ko namang imbitahan si Raine sa loob. Ang alam niya lumuwas rin si mama sa ibang bansa.

She doesn't take my mom's shits. It would be hell if I leave them in a room together. Can't blame my friend though.

Naalala ko pa nang lumapit ako sa kanya dahil 'di ko na kaya sa bahay. I was crying when I went to her condo. With the bruises on my face she snapped. She faced my mom and slapped her too. Sa gulat ko hindi ko napigilan ang ikalawa pang sapak.

"Can't believe this happened but I'm glad you two are safe." Paalam niya sa amin.

"Night out later?" She smiled knowingly at me. I smiled because I knew it was coming.

"You missed me didn't you?" I awkwardly teased at tumawa siya roon.

"Ew, Cora!" Sigaw niya.

"Meet you at your place!" Kumaway ako sa palayo niyang kotse.

Tinulungan ako ng kasambahay namin at bumalik nanaman ang takot na lagi kong tinatakasan. While I'm slowly pushing the wheelchair bumulong ako sa katulong.

"Selia." I whispered.

"Ma'am?"

"Si mama?" Tanong ko. Bumaling si Selia sa kapatid kong tulak tulak ko. Balisa at parang ayaw mag salita. What happened now? Umiling nalang ako kaya naka hinga ito ng maluwag.