Hoe zit het met ons? (Jerrie)

Proloog:

"Je weet dat dit eigenlijk best leuk is." Perrie giechelde terwijl ze handen over de tafel hield met Zayn. "Het is goed dat we op een echte date gaan." Zayn grinnikte en staarde Perrie in de ogen. Hij merkte dat ze vetgedrukt waren. Hij merkte dat haar huid romig was en haar lippen mollig en rood. Hij scande haar gelaatstrekken en nam haar schoonheid in zich op. "Ik hou van jou." Perrie werd teruggenomen. De enige andere persoon tegen wie ze dat had gezegd, was Jade. Jade. Ze was nog steeds verliefd op Jade. Perrie vroeg zich af hoe haar baba was.

Jade zonk in de bank en plantte haar nacht. Ze voelde zich dapper, ze voelde zich tevreden. Ze wilde Perrie laten weten hoeveel pijn ze heeft doorstaan ​​en ze kan er niet meer tegen. 'Waarom kan er niet van mij worden gehouden? Hoe zit het met ons, Perrie?' Ze fluisterde in zichzelf en liet dikke tranen over haar gezicht rollen. Ze schreef in haar dagboek enkele woorden die uit de tranen druppelden die op de pagina druppelden. Vermelding 100. "Waarom kan er niet van mij worden gehouden?" Ze fluisterde. Ze wilde dat Perrie haar zou redden van de duisternis. Van de pijn Maar ze wist dat dat niet kon. Ze bracht het pistool, dat gelukkig aan de andere kant van het bed had gezeten, naar haar hoofd. Ze zei toen: "Ik hou van je, Perrie. Dat zal ik altijd doen." En BANG!

Perrie en Zayn hadden de hele nacht samen doorgebracht. Eten en drinken. Al snel strompelden ze de trap op naar het gedeelde huis van Perrie en Jade. "Je bent zo schattig, Zaynie." Perrie dook op tot Zayn zijn gezicht aanraakte. Ze verwijderde haar handen en ontgrendelde naar de deur. Ze strompelden over hun eigen voeten bij het binnenkomen. "Kom op! Ik wil naar bed!" Schreeuwde Perrie in haar dronken toestand. Ze hadden geen idee welk tafereel in de slaapkamer van Perrie en Jade had gewacht terwijl ze naar boven reisden.

Zayn opende de deur voor de blonde van wie hij hield en drukte op de lichtschakelaar. Perries gezicht werd bleek en haar gezicht verkruimelde. Haar eens drucken toestand verdween. Zayn huilde met het meisje toen ze op de grond viel. Perrie voelde haar hart breken. Ze voelde haar wereld om haar heen afbrokkelen. Ze stond op en liep naar Jade die nog steeds over haar gezicht stroomde. Ze hoorde Zayn opraken en overgeven, maar het kon haar niet schelen. "Nee, nee, schatje. Waarom? Jadey kom alsjeblieft bij me terug. Word alsjeblieft wakker." Ze voelde twee vertrouwde armen om haar middel wikkelen en haar terugtrekken uit de bloederige toestand van haar geliefden. Ze schreeuwde: "Ga van me af! Jade heeft me nodig! Ze moet wakker worden!" Ze brak in harde snikken, haar lichaam trilde.

"Perrie, alsjeblieft niet, ik heb de politie gebeld." Zayns stem brak en tranen vlekten op zijn nu bleke wangen. Na 15 minuten werden sirenes gehoord en mensen stormden de kamer binnen. Paramedici gingen naar Jade en Perrie schreeuwde tegen hen: "Ga weg! Nee, alsjeblieft, ze moet wakker worden!" Een vrouwelijke politievrouw kwam Perrie uit de kamer halen. Ze ging tekeergaan zonder te willen behalve dat haar minnaar van 3 jaar dood kon zijn.

Paramedici kwamen al snel de voordeur uit en duwden een brancard met een zwarte tas vol, bovenop. De hoofd paramedicus kwam naar Zayn en Petrie met een grimmig gezicht. 'Ik wil heel graag zeggen dat je vriend dood is. Ze pleegde zelfmoord en er was geen manier om haar te doen herleven. We vonden dit naast haar. Ik vind dat je het moet hebben.' Hij overhandigde het dagboek van Perrie Jade en liep naar de ambulance die de lijkzak met zich en een paar anderen droeg.

Perrie hield het dagboek tegen haar hart terwijl de spenen op haar bleke wangen vielen. "Ik hou van je Jade. Dat zal ik altijd doen." Ze fluisterde tegen zichzelf.