Unidentified Revenger

Chapter-ten

Quell's Pov
Kanina ko pa napapasin tong shane  nato. Mamaya titingin sakin tas ngingiti tas titingin rin sa phone.

Nagtataka na ako eh.

“Teka nga ano meron?”
Tanong ko na kinatigil niyang tumingin sana sa phone.

“Wala lil sis” saka ngumiti siya.
Pero dont get me wrong. Alam kong kumilatis ng mata.

“Ah wala ok” sabi ko naman
Tas linabas ko ang phone at hinalungkat ang call logs.

“O ano ginagawa mo?” tanong niya na tinitingnan pa ang phone.
“Tss tatawagan ko si ate shane”
“Wag na.....sige na nga. May business proposal kasi ako sa mga frendesa kaya lang baka hindi sinay-nan ni president ng SDF BD”
“Tss ano kinalaman ng phone dun?” tanong ko
“Its easy sis. I have an eye to the SDF BD remember? So pag si president hindi pumasok alam ko na kung nasan siya”
“ano nga konek nun?” tanong ko ulit. Hirap intindihin to eh.
“Kasi pag pumasok si president makikita niya ang papeles ko at dahil sa dakilang tamad magbasa ang ate mo kamo, eh hindi na niya babasahin at pipirmahan nalang niya. So gets?” Hindi pa rin eh pero
“Oo gets” sabi ko nalang.

“So bakit mo pala nasabing hindi ako kapatid ng Kapatid ko?”
“Diba mahirap basahin si prince at shane? So ikaw hinde, hindi ka mahirap basahin kaya ikaw lang ang naiiba. At saka dont worry magpapa test tayo” sabi niya na...wala akong ekspresyon eh.

“Alam ba ni ate shane na nandito ka? Kakapunta mo lang kaninang kanina eh”

“Tss bye na nga baka makita pako ng ate mo at patayin ako ng wala sa oras eh” sabi niya na kinatawa ko.

At tuluyan na siyang umalis. Di ko parin gets ang mga sinasabi niya.

Shane's Pov
Nasa open field kami ngayon ni Enrique at nagsisigaw sigaw. Ewan kung bat ayaw niyang sumigaw kaya eto ako lang ang sumisigaw.  Alam mo kung ano sinisigaw ko?
'Di pa ko kumain ng umaga at tanghali'
'Sakit ng likod ko'
'Mukang mag a-atritis ako'
'Ayoko ng mahulog ulit sa katawan'
Ulit ulit lang yan. Ewan kung bat ako pinunta dito ni enrique eh.

Hanggang sa napagod na ko at lahat. Hindi parin umiingay tong enrique. Tinignan ko siya. Natutulog na pala siya sa damo. Ay coat pala niya. Tas ang ganda ng muka niya. Pero di ako pwedeng mafall sayo eh. At mas lalong ayaw kita. So mga 5 minutes nakong titig na titig sa kanya. Ambait pala niya no? Pag natutulog.

Nung nagising na siya,umalis nadin kami. Nasa restaurant kami ngayon and know what siya lahat ng mag order sasalita pa sana ako kung bat ganito siya eh sinubuan naman na niya ako.

I ta try ko ulit.

“Red bak---” wala talaga akong balak magpasubo kaya lang takang taka ako sa kinikilos nito eh.

Hay!!! yaan na nga.

Nung natapos nakaming kumain...ay ako lang pala kumain at walang masyadong nagalaw,yung dessert lang.
Hindi pa kami umaalis dahil nakita ko siyang umiiyak.

Hay...lab layp nga naman.

“Tara na” yaya niya
“Yoko” sabi ko na parang bata.
“Tss di dyan ka” giit naman niya
“Talaga”
“Ayaw mo talaga? Tss tara na nga diba? Magsasara na sila (dumaan si manong waiter) diba manong magsasara na kayo? (Umiling ang waiter) hay tara na kasi” para na siyang galit pero hindi halata.

At dahil sa dakilang makulit ako,ako ang nanalo.

Nag ring ang phone ko at binuksan ko to. Si secretary pala.
May pe permahan daw ako pero bagong proposal daw.

I take a picture of red and save it to gallery.
Oops dont get me wrong. I just want to take a picture of him and ipapakita ko kay shane.

Nag ce cellphone siya at ako? Eto patuloy na kinakain ang mga inorder niya.

“Faster it's 8:30” Sabi ni red.
“Heller 24 hours to no.” sabi ko naman.
At nginuso ang naka ukit na 24 Hours Tremky Restaurant.
“Hayst tara na baka malate pa tayo bukas eh” naalala ko may pasok pala kami bukas. Hay walang nagawa kundi no choice.

Umalis na kami sa restau at naglakad. Nasa Drelko Restaurant daw ang car niya eh. Medyo malayo nga lang.

Nasa car na kami ngayon. First time ko to.  Tahimik lang kaming nagbyabyahe.

“San ka?” biglang tanong niya. Nasa hospital na pala kami.
Sinabi ko nalang kung saan ang lokasyon namin.

Nakarating na kami sa gate ng mismong street.

“Tss anak ka pala ni sharon” tanong niya na kinangisi ko pero di ko pinakita dahil nakatingin ako sa bintana.
“Ano feeling maging frendesa?” tanong na naman niya
“Tss normal” sabi ko na ngising ngisi.
“Tss kunwaring di kilala yun pala a--” di na niya natuloy ang sasabihin niya kasi tinanggal ko na ang seatbelt at dali daling lumabas.
Naiihi kasi ako eh.