Μην αφήνεις τον χρόνο να περνά

Chapter 3

Μετά από 3:30 ώρες φτάσαμε στο λιμάνι της Σύρου. Μετά από λίγο φτάσαμε στο ξενοδοχείο ''Ερμής'', πήραμε το κλειδί και ανεβήκαμε στο δωμάτιό μας. Άφησα την τσάντα μου σε ένα τραπεζάκι - δεν κρατούσα κάτι άλλο γιατί ο Βαγγέλης επέμενε να μην σηκώνω βάρη, που να 'ξέρε. Βγήκα στο μπαλκόνι και αντίκρισα ΤΗΝ θέα. Η θάλασσα είναι τόσο όμορφη. Οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν πάνω της κάνοντάς την ακόμα πιο υπέροχη. Έτσι όπως κοιτούσα το απέραντο γαλάζιο ένιωσα δύο χέρια τα τυλίγονται στην μέση μου. Γύρισα λίγο το κεφάλι μου και χαμογέλασα στον άντρα που τόσο πολύ αγαπώ. Τώρα θα ήταν η κατάλληλη στιγμή να του το πω αλλά είμαι σίγουρη πως θα υπάρξει και καλύτερη. Με φίλησε απαλά στα χείλη και ξεκούρασε το κεφάλι του στον ώμο μου.

'' Δεν είναι υπέροχη η θέα; '' ωω ναι είναι Βαγγέλη μου.

'' Ναι είναι πάρα πολύ ωραία. Ευχαριστώ που με έφερες εδώ αγάπη μου. ''

'' Τίποτα μωρό μου. Θέλεις να ξαπλώσουμε καμιά ωρίτσα να ξεκουραστούμε και μετά να πάμε παραλία; '' του έγνεψα θετικά. Με πήρε όπως παίρνουν τις νύφες και με ξάπλωσε στο κρεβάτι. Έβγαλε τα πέδιλα, το σορτσάκι και την μπλούζα μου και έμεινα με τα εσώρουχα.

'' Έχεις κάνει κοιλίτσα... ''

'' Έχω πάρει κιλά, το ξέρω. ''

'' Ρε μωρό μου μήπως είσαι... ξέρεις... έγκυος; '' 

'' Μπαα δεν νομίζω. '' δεν είναι η κατάλληλη στιγμή Βαγγέλη.

'' Χμμ.. καλά εσύ ξέρεις. Οι γυναίκες και το ένστικτό τους. '' μου χαμογέλασε γλυκά, έβγαλε τα ρούχα του, έμεινε με το μποξεράκι και ξάπλωσε δίπλα μου. Με έβαλε στην αγκαλιά του και κοιμηθήκαμε.