Chapter 1 Let me go!

4 0 0
                                    

"You really doesn't have any idea what you're doing Monalisa! Look your going there on your own and even don't have security and maids."

"Mom leave it to me. I can make it. I stayed in the big house alone with those strange people that you call security and maids". Malakas ang loob na wika ni Mona.

"Mona you're mom is right we even don't know what is out there."

"Dad please let me find myself. I am so bored staying here already. It's as if I don't belong here".

"Honey we care for your safety."

"Mom it's your Homeland right? So why would you guys have guts it's safe right?"

"Mona time has changed. We even don't have any relatives there. They are all here already."

Mom, Dad please... Let me encounter those thing that you guys encounter before. And don't worry I can do it. Just let me go for once please." Nagkamakaawang Saad ni Mona.

"Listen Mona..."

"It's enough Melissa maybe she wants that badly..."

"But Edmonton how can we leave her just like that. She's 16 she still needs us." Nag aalalang Sabi ng kaniyang daddy.

"Of course we always be there for her. Monalisa if that's what you want then we will let to pursue your own dreams. But you have to have at least 1 maid and bodyguard with you."

"Dad I'm a blackbelter remember. Ok I will my maid with me. But please no bodyguard. I love you Mom Dad." Masuyong hinalikan niya ang kanyang Ina at yumakap sa kanyang ama.

Alam niyang nag aalala lang naman ang kanyang mga magulang pero buo na talaga ang kanyang pasya. Mag aaral siya sa probinsya Ng kanyang mga magulang. Kahit Alam niyang Wala na soon ang mga relatives nila dahil nasa America na rin ang mga Ito. Gusto niyang maranasang mamuhay Ng normal at Hindi Yong parang robot na kontrolado at limitado ang lahat Ng kaniyang mga kilos. Kaya Mula noong nasa junior high siya ay pinangarap niyang makauwi Ng Pilipinas at sa lugar Kung saan nakatira noong mga Bata pa ang mga magulang niya. Matagal na niyang hinihiling ang bagay na yon sa mga magulang niya. Hanggang sa isang araw nakumbinsi na rin niya ang mga Ito na payagan siyang mag aral sa probinsya Ng kanyang mga magulang Ng makapagtapos siya senior high bilang validectorian. At nangako ang mga itong sundin ang gusto niya sa pag ka college niya.

Dumating siya sa Pilipinas 2 months bago mag umpisa ang pasukan sa college. Sinadya niya iyon dahil gusto muna niyang matutong mag Tagalog at mamuhay Ng nauugnay sa lugar na iyon. Kasama ang kanyang Yaya na isang Pilipino ay dumating sila sa lugar Kung saan siya mag aaral. Taga bundok din Ito at sinadya pa Ng kanyang mga magulang na maghanap sa lugar na iyon Ng magiging Yaya na 2 taon Lang ang agwat sa kanya para may magiging kaibigan din siya sa katauhan nito.

"Ma'am..."

"Shhhh... Diba Sabi ko sayo don't call me ma'am?" Sabi niya sabay harang Ng hintuturo niya sa bibig Ng babae.

"Ayy sorry po... Ano po ba ang gusto niyong itawag ko sa Inyo?"

"Ano pa eh di Mona." Tugon niya sa kanyang kaibigan.

"Hehehe parang napakabastos ko po ano." Nakangiting Saad nito.

"Hindi ba sa America kapag tayo tayo na Lang ganun lang Naman ang tawag niyong lahat sakin? Hidi ka pa sanay. Pilit na pagtaagalog nito.
Tumango lamang ang babae sabay ngiti.

Labin Lima lahat ang taga silbi nila sa napakalaking masyon nila sa America. At kapag Wala ang mga magulang niya at ang ibang taong bibisita ay Mona Lang ang tawag sa kaniya Ng mga Ito.

Missing YouWhere stories live. Discover now