Zawgyi
ဘူဆန္က အပန္းေျဖအိမ္ထဲမွာပဲ ေဂ်ာင္းဂုန႔ဲ ထယ္ေယာင္းေနၾကသည္။ ဟန္းနီးမြန္းကို ေရေျမျခားသုိ႔ ထယ္ေယာင္းက ထြက္ခ်င္ေပမ့ဲ ေနမေကာင္းေသးေသာ အစ္ကိုဂုကီေၾကာင့္ အခက္ေတြ႕ရသည္။
" အစ္ကိုဂုကီ ေရခ်ိဳးထားေလ ညက်ရင္ အျပင္ထြက္မယ္ "
ျပတင္းေပါက္နားမွာ ထိုင္ကာ စာအုပ္ဖတ္ေနတ႔ဲ အစ္ကိုဂုကီကို ထယ္ေယာင္းေျပာလိုက္ေတာ့ ခပ္ၿပံဳးႀကံဳးေလးနွင့္ လွည့္ၾကည့္လာသည္။ ျပတင္းေပါက္မွ ေလတစ္ခ်က္အေ၀ွ႔ လြင့္ထြက္သြားတ့ဲ လိုက္ကာစအျဖဴေတြက အစ္ကိုဂုကီ မ်က္နွာကို ကြယ္ေနသည္။ တစ္ဖန္ လြင့္ထြက္သြားေသာ လိုက္ကာစ ၾကားမွ အစ္ကိုဂုကီရ႕ဲ ခပ္ေသးေသးမ်က္နွာကို ျမင္ေနရသည္။
" ထယ္ေယာင္း.. ဟိုေလ... "
အစ္ကို ဂုကီက ထိုင္ေနရာမွ ထယ္ေယာင္းအနားသို႔ ထလာကာ နက္ခ္တိုင္ကို ျဖည္ေပးေနရင္း စကားဆိုလာသည္။
" ေျပာေလ.. "
ဆက္မေျပာေတာ့တ့ဲ အစ္ကိုဂုကီေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းကပဲ စကားေထာက္ေပးလိုက္သည္။ အစ္ကိုဂုကီက နက္ခ္တိုင္ကို ဆြဲျဖဳတ္ကာ ေမြ႕ယာေပၚ ဘုန္းခနဲထိုင္ခ်လိုက္သည္။
" အစ္ကိုဂုကီလို႔ေခၚတာ မႀကိဳက္ဘူး..ငါဆိုလိုတာကေလ... ငါတို႔ကအခု လက္ထပ္ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ အေခၚအေ၀ာ္ေတြ ေျပာင္းခ်င္လို႔ "
အစ္ကိုဂုကီ စကားေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္း ၿပံဳးလိုက္မိသည္။ ၾကည့္စမး္ပါဦး ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ကေလးဆန္သလဲလို႔။ ေမြ့ယာေပၚမွာ က်ံဳ႕က်ံဳ႕ေလး ထိုင္ေနတ႔ဲ အစ္ကိုဂုကီရဲ႕ ကိုယ္လံုးေသးေသးကို ဆြဲေပြ႕ကာ ပါးေဖာင္းေဖာင္းနွစ္ဖက္ကို ခပ္ဖြဖြနမ္းမိသည္။
" အသည္းဆိုရင္ေရာ.. "
ကိုယ္လံုးေသးေသးကို ေမြ႕ယာေပၚ ျပန္ခ်ကာ ရွပ္အက်ီၤ ၾကယ္သီးတို႔ကို တစ္လံုးခ်င္း ေျဖးညႇင္းစြာ ျဖဳတ္ရင္း ေျပာလိုက္သည္။
" ဒါဆို ငါကေရာ..? ဂုကီလို႔ ငါ့ကိုယ္ငါသံုးရင္ အရမ္းကေလးဆန္သြားမွာ "
လက္မနွင့္ လက္ညိႈးကို အသံုးျပဳကာ ေမးေစ့ကိ ပြတ္သပ္ရင္း စဥ္းစားဟန္ ျပဳေနေသာ အစ္ကိုဂုကီကို အၾကင္နာမ်က္၀န္းတို႔ျဖင့္သာ စိုက္ၾကည့္မိသည္။ ၾကယ္သီးျဖဳတ္ၿပီးသား အက်ီၤကို ခြၽတ္ကာ ၾကမ္းျပငေပၚ ပစ္ခ်ထားလိုက္သည္။
YOU ARE READING
EXTRAORDINARY YOU
FanfictionZawgyi ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတ့ဲ စကားေတြကို မေျပာပါန႔ဲေတာ့.... အခ်စ္ဆိုတာ ဒီလိုပဲ ပင္ပန္းရတယ္ေလ... Unoicode ၀မ်းနည်းစရာကောင်းတဲ့ စကားတွေကို မပြောပါနဲ့တော့.... အချစ်ဆိုတာ ဒီလိုပဲ ပင်ပန်းရတယ်လေ...
