Zawgyi
" ကင္မ္ထယ္ေယာင္း!! ထ!! ငါေျပာေနတယ္ေလ ထလို႔!!! "
ပံုမွန္ဆို တစ္ခါေမ့လဲရင္ ေသြးအားနည္းတာမို႔ ၃ရက္ေလာက္ၾကာတတ္တ့ဲ ေဂ်ာင္းဂုဟာ အခုေတာ့ ေန႔၀က္မ်ွန႔ဲ သတိရေနၿပီး အခုထိ သတိမရေသးတ့ဲ ထယ္ေယာင္းေဘးမွာ အရူးတစ္ေယာက္လို ေအာ္ဟစ္ေနသည္။
" ကင္မ္ထယ္ေယာင္း!! မင္း မထဘူးလား!! "
အရူးတစ္ေယာက္သဖြယ္ ေအာ္ရင္း ငိုေနသည့္ ေဂ်ာင္းဂုကို အစ္ကိုေတြလည္း မတားနိုင္ေတာ့။ ဒီေကာင္ေလး ေန႔၀က္န႔ဲတင္ သတိျပန္ရတာဟာ ထယ္ေယာင္းကို ဘယ္ေလာက္ စိတ္ပူေနမွန္းသိသာသည္။
" ေဂ်ာင္းဂုကီ... ထယ္ေယာင္းက ခဏေလး အိပ္ေနတာပါ နိုးလာမွာ.. "
စိတ္ပူေနေပမ့ဲလည္း ခပ္ေအးေအးအသံနွင့္ ယြန္းဂီေျပာလိုက္သည္။ အမွန္ေတာ့ ယြန္းဂီတို႔လည္း ဒီကေလး၂ေယာက္ကို အရမ္းစိတ္ပူေနတာ။
" ကင္မ္ထယ္ေယာင္း မင္း မထရင္ ငါ့ကိုယ္ငါ သတ္ေသမွာ! "
ေျပာရင္းဆိုရင္း ထိုင္ေနရာမွ ထသြားတ့ဲ ေဂ်ာင္းဂုေၾကာင့္ အကာန္လံူး ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလး ျဖစ္သြားသည္။
" ေဂ်ာင္းဂု!! မင္း ရူးေနလား!! "
မေန႔ညတည္းက ေဆးရံုမွာ ဂ်ဴတီရိွတယ္ဆိုၿပီး ျပန္သြားတ့ဲ အစ္ကိုေဆာ့ဂ်င္က တံခါးကို ၀ုန္းခနဲဖြင့္ၿပီး ထြက္သြားခံနီး ေဂ်ာင္းဂုရ႕ဲ လက္ေကာက္၀တ္ကို ခပ္တင္းတင္းဆြဲထားသည္။
ခက္ထန္ေနတ႔ဲ အစ္ကိုေဆာ့ဂ်င္ရ႕ဲ မ်က္နွာက တစ္ခုခုကို ေၾကာက္လန္႔ေနတယ္ဆိုတာ လူကဲခတ္မညံ့တ့ဲ ယြန္းဂီေကာင္းေကာင္းသိသည္။
" ဟုတ္တယ္ ရူးေနတာ!! ကုလို႔မရေတာ့တ့ဲအထိပဲ!! ေဆးေတြလည္း မရေတာ့ဘူး!! ဘာမွမရဘူး!! "
အေျပာအဆို ၾကမ္းတမ္းလာတ့ဲ ဂုကီေၾကာင့္ နမ္ဂြၽန္းန႔ဲ ယြန္းဂီ ထိုင္ေနရာမွ ေယာင္ၿပီး မတိတပ္ရပ္မိလိုက္သည္။ သြားၿပီ! ေဂ်ာင္းဂု စိတ္ေဖာက္လာၿပီ!။
" မဟုတ္ဘူး ဂုကီ အစ္ကို႔ကိုၾကည့္ စိတ္ေအးေအးထား! ထယ္ေယာင္းဘာမွမျဖစ္ဘူး ဟုတ္ၿပီလား စိတ္ေအးေအးထား.. "
YOU ARE READING
EXTRAORDINARY YOU
FanfictionZawgyi ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတ့ဲ စကားေတြကို မေျပာပါန႔ဲေတာ့.... အခ်စ္ဆိုတာ ဒီလိုပဲ ပင္ပန္းရတယ္ေလ... Unoicode ၀မ်းနည်းစရာကောင်းတဲ့ စကားတွေကို မပြောပါနဲ့တော့.... အချစ်ဆိုတာ ဒီလိုပဲ ပင်ပန်းရတယ်လေ...
