where do we go when we are asleep ? | sanhwa

six feet under

Seonghwa kendisini hiç bu kadar kaybolmuş bulmamıştı hayatı boyunca.

Kendi iyiliğine bir şey yapayım derken aslında kendisini tahrip ettiğinin farkında değildi.Düşün,düşün ve düşün.Beyni patlayacak gibiydi.Uykusuzluk ilaçları almaya başlamıştı,psikiyatriye uğruyordu terapi için.
Ve bunun tek sebebi vardı,San.
Kendisini kaybetmiş olsa da San'ı iyi hatırlıyordu.Ve hatırlamak istemiyordu.Hatırladıkça kendisinden kopan parçaların sayısı daha da artıyordu.
San ona gelmek istedikçe ondan kaçmak zorunda kalıyordu.İyi bitmeyeceğini biliyordu eğer tekrar izin verirse.San'ın bunu bilmesini umuyordu.

Aşkları toprak altındaydı.Eğer yağmur yağarsa güller açar mıydı ? açabilirler miydi ? Tekrardan ?

Seonghwa bara geldiğinde kimsenin olmadığını gördü,taktığından değil,zaten gittiği bu bar genelde tenhaydı.Kendisi bir bira söyleyip duvar kenarındaki masalardan birine yerleşti.Bugün uyuyamadığı 13. gün oluyordu.13 gündür sadece 5 saatlik uyku ile duruyordu.Uykusuzluk sorununu pek sorun etmemişti eskiden,günde 1 saat uyumak bile onun için lükstü.Şuanda o 1 saatlik uyku için öldürebilirdi.

Bar San ve kendisinin ilk birlikte tatile çıktıklarının akşamı dans ettikleri şarkıyı çalıyordu.Seonghwa ağlamak istiyordu.Niye her yerden San çıkıyordu ? Dudaklarından izini,teninden dokunuşunu silmek istiyordu,deniyordu,bunlar kendisi için çok fazla idi,San'ın içtiği sigara dumanı gibi uçup gitmesini istiyordu.

İstiyor muydu cidden ? Hayatına bu kadar şey katmış bu kişinin tamamen yok olmasını istiyor muydu sahiden ?

   Seonghwa cevabı bilmiyordu,bilmek istemiyordu.Cevaptan korkmuyordu,cevabı öğrendikten sonra yapabileceklerinden korkuyordu.

Birasını bitirdi ve ikinciyi söyledi.İkinciyi bitirdi ve üçüncüyü söyledi.Üçüncüyü bitirdi ve dördüncüyü söyledi.Dördüncüyü bitirdi ve ...

Sabahın kaçı oldu bilmiyordu,ama omzunun hafifçe sarsılmasıyla uyandı.Uyuyakalmış mıydı yoksa ?

"Beyefendi ?" Seonghwa kafasını kaldıramayacak kadar öteki geceden kalmaydı,gözleri uykusuzlukla yaşlanmıştı ve tekrar dalmaya meyilli şekilde kapanmaya başlıyorlardı.

"Kapatacağız.Ondan gitseniz iyi olur."
Seonghwa zorla da olsa kalktı ve barı terk etti.Bütün bulutlar haline ağlıyor gibi şakırdatıyordu her yeri.

Aşkları toprak altındaysa niye hala acıtıyordu ? Ölüydü aşkları, bir yıl olmuştu tanrı aşkına.

Evine giderken mezarlığın önünden geçmek zorunda kalmıştı çünkü kestirmeden gidip bir an önce eve varıp uzun zamandır alamadığı o 1 saatlik uykuyu almak istiyordu.Gözü mezarlıktaki bir mezara takıldı.Mezar bile değildi aslında.Ne bir taş vardı ne bir tahta.sadece sınırlı alanlar içerisinde güller açmıştı.

San'la olan aşkı da böyle çiçek açabilir miydi ?

Y/N : gec attigim icin ozur dilerim :( kendimi biraz hasta hissediyorum su siralarda. Ama bolumler en son atilandan yaklasik 1 hafta sonra atilacaktir . Umarim bolumu begenmissinizdir ve dusuncelerinizi paylasmaniz beni cok sevindirir. Kendinize iyi bakin ve bu salgin mevsiminde hastalanmamaya dikkat edin <3