Ako si Finn Emerald Yu. Para sa kin hindi ako kagandahan at lalong hindi katangkaran. I don't ware make ups on my face. Hindi ko nga alam kung paano gamitin yun eh. Pangit na kung pangit, di lang talaga ako mahilig sa ganun. Simple lang ako eh. Pero my sense of fashion naman ako kahit papano. Hanggat maaari ayoko magmukhang manang sa kabila ng kasimplehan ko. (A/N...si Finn po yung nasa picture ^_^)
Senior high school na ako pero parang never ko nafeel na nag exist ako sa school na pinapasukan ko. They doesn't even notice me kahit pa siguro sumayaw at kumanta ako sa harap nila. Sa tuwing pumapasok ako marami akong naririnig na " Good morning !", "Oh kamusta na classmate? ", "Sabay tayong umuwi ha?". Wagas di ba? Kapapasok pa lang uwi agad nasa isip.. Pero syempre asa naman akong para sa akin ang mga bating yun. I don't exist nga di ba??
Then it just happened na isang umaga din ang makapagpapabago sa takbo ng buhay ko. Nang may mga lalaking naka all black ang dumating sa apartment ko at winasak ang pinto sabay tutok sa akin ng baril at pinagbababaril ako pagkatapos the end na ang character ko.....................................joke !! Aba di naman ata ako papayag nun. May future pa ko noh !! Sayang beauty ko teh.. and most importantly hahanapin ko pa ang prince charming ko nakasakay sa puting kabayo..
Pero ito nga nangyari....
flashback....
Nagsusuklay ako ng buhok nang may biglang kumatok sa pinto ng apartment ko. Bubuksan ko na sana yung pinto nang biglang nagring yung phone ko kaya sinagot ko muna yon. Si Lizzy pala yung tumatawag. Bestfriend ko sya nung nasa Hawaii pa ko. Matagal na talaga kami hindi nagkikita since dito na ako sa Korea nakatira. Napasabak ako sa pakikipagkwentuhan kasi ba naman umiiyak si Lizzy. Nagbreak daw sila ng long time boyfriend nyang si Kenneth. Tsk. Tsk. Tsk. Sayang naman, almost 6 years na sila eh.Haay... Selos nga naman. Wala talagang naidudulot na maganda yan. Kahit gaano pa katagal at katatag ang isang relasyon, basta selos at kawalang tiwala ang pinairal eh for sure sira ang future plans niyo. Selos kasi dahilan ng break up nitong si Lizzy at Kenneth eh..Model kasi si Lizzy at normal lang naman na ipartner siya sa co model nya diba? Si Kenneth lang talaga tong abnormal kaya nagselos ng bongga!! Nakahalata sigurong mas gwapo si kuyang model kaysa sa kanya. Haay.... Kawawa naman ang bestfriend ko.
Nawala na talaga sa isip kong may kumakatok kanina sa pintuan. Nagulat na lang ako ng biglang bumagsak sa sahig ang pintuan ko at OH NO!!! wasak na ang pinto ng bahay ko. Lagot ako sa landlady nito. Ang sungit pa naman non. TTTT____TTTT
TTTTTT______________TTTTTT hu..hu..hu.. grabe talaga..kawawang pintuan. Wala man lang kalaban- laban.
A-ano b-bang problema nyo?! Wala ba kayong manners !!! Winasak niyo agad ang pinto. Sana kumatok na lang ulit kayo nung di ko kayo pinagbuksan kanina !!!!
Sabi ko sa kanila kuyang naka black. Wow ha ! Nasa movie ba ako? Parang Men in Black ang peg ha..
Well hija, more than 100 knocks na ang ginawa ng mga tauhan ko pero di mo kami pinagbubuksan so I thought there's something wrong kaya pinasira ko na ang pinto ng maliit mong apartment.
Yun yung nadinig kong boses galing sa likod ng mga men in black na naka fall in line into two. Di ko masyadong makita kung sino yun because of the light coming from the sun. Napansin ko na lang na papalapit sya sa kin and I was so surprised to see Aunt Estella. Niyakap ko sya agad.
Oh tita, I missed you so much...Long time no see.. sabi ko habang nakayakap parin sa kanya
I missed you too hija. sabi ni auntie.
Haay sobrang namiss ko talaga sya. Sya na kasi ang tumayong magulang ko since iniwan na ko ng parents ko. Nagpunta na sila sa isang maganda at tahimik na lugar kung saan masaya na sila.. Alam nyo na sana ibig sabihin ko .. (^^__^^)
Akala ko nasa Europe kapa tita. Di mo naman sinabing dadating ka. You surprised me !- ako...ang saya talaga..
You know how much I love to surprise you naman di ba? Oh well mabuti pang mag-impake kana para maaga tayong makaalis..-tita
What ?! Wait.Tita.Did I hear it right? San tayo pupunta? Actually late na po ako sa school eh but I don't want to mark as absent. Kelangan ko pang pumasok so kung may pupuntahan po tayo baka naman pwede na bukas na lang? - sabi ko.
Nagulat ako sa sinabi ni tita. Bakit may impake pa? May ganong factor????
Pero mas nagulat pa ko sa sumunod nyang sinabi..
Don't worry Finn.. Nakatransfer kana. Hindi na pwedeng ipagpabukas pa to kaya mag impake kana. sabi ni tita. Oh no !!
Pe--- di ko na natuloy sasabihin ko..di na ko pinatapos ni auntie ..
No more but's okay? I'll wait outside so you better hurry. Lets go boys. ayan lang huling sinabi ni auntie.
end of flashback...
Wala na ko nagawa kaya nag-impake na ako.
Bago pa ko lumabas ng bahay ay pinagmasdan ko pa to ng mabuti. Sobrang mamimiss ko to. Ang bahay na to ang nakasaksi ng mga kalungkutan ko. Dito ako umiiyak at naglalabas ng sama ng loob. Dito ko sinigaw lahat ng galit ko sa mundo nung mga panahong naulila ako. Medyo nakaramdam ako ng lungkot habang naglalakad na ako palayo.
Pagbaba ko nagulat naman ako sa dami ng mga black na kotse sa harapan ko..Pinagtitinginan na kami ng mga usi kong kapitbahay. Pero yung totoo..Hindi naman nila favorite ang black no?
Pinagbuksan na ako ng kotse nung isa sa mga MIB. Nakita ko naman na nasa loob na si auntie kaya pumasok na ako..Kinuha naman ng isa pang MIB ung gamit ko.
Auntie, san po ba talaga tayo pupunta? takang taka kong tanong kay auntie.
Malalaman mo rin Finn pagdating natin don.. grabe. Wala man lang clue sa sagot nya.
Hindi na ako nagtanong pa ulit. Tumahimik na lang ako..
Kung saan man kami papunta.....Hindi ko alam at
Bahala na..........
what po masasabi nyo madlang readers??
comment lang po kayo kung may opinions po kayo..first time ko po kasi gumawa ng story ^^_^^
I hope you'll like it <3
