Biraz daha yürüdüm ve bir aile gördüm kız annesi babası bende keşke böyle olsaydım diye söylüyordum. Düşüncemi sildim ve güneşin batışını görüp saate baktım 6'di ve o sokağa doğru ilerledim. Erkanı gördüm yanına gidip sen dün nerdeydin dedim ise başka sokakta dileniyordum dedi ben şaşırdım ona şöyle sordum. Sen kendin için mi dileniyorsun birisi seni zorlamı dilendiriyor? Erkan ilk anlatmak istemedi ama sonra anlattı erkanı biri zorla dilendiriyormuş. O gün bana bende seninle gelebilir miyim diye sormuştu bende hayır gelemezsin dedim. Benden sonra erkanı biri zorla kaçırmış ve dilendiriyormuş neyse dedim ben o konu ile ilgileneceğim dedim ve çocukları kurtarıp ailelerine teslim edip onlardan ayrıldım. Eve geldiğinde mahallenin hepsi toplanmış ağlıyorlardı bende bunlar neden ağlıyor diye düşünüyordum. Sonra meliha teyze ye sordum oda bana ağlayarak şöyle dedi babanneni kaybettik kızım dedi. Ben şoka girdim olamaz böyle birşey diye ağlıyordum babanneni mezarlığa götürdüler ve gömdüler. Ben bu işin peşini bırakmam diye ağlıyordum. Sonra öğrendim ki hastanede hemşirenin biri yanlış iğneyi yaptığı için babanneni kaybetmiştim. Hemşireye kızdım ama yapacak birşey yoktu ama şu sözü hiç bir zaman unutmayacağım "BULUTLARA ESİR OLDUK" sözünü babannem bana söylüyordu. Bu evden ayrıldım ve başka eve taşındım. Evim güzeldi ama tek başıma kalıyordum ve şöyle düşünüyordum keşke bir kız arkadaşım olsa onunla kalsam diye ve o anki çarpıştığım kız aklıma geldi iyi bir kıza benziyordu. Neyse artık yatayım dedim. Bu sabah erken kalktım 8'de kalkıp işlerini hallettim ve biraz wattpad'dan kitap okuyup eski evine gittim. Babannemle anılarımızı gördüm ve ağlamaya başladım. Sonra çıktım ve yürümeye başladım. Karşıma baktım ve o gün çarpıştığım kızı gördüm ve zaman dedim bana şöyle sordu;
-sen kimsin dedi.
-Bende beni tanımadım mı diye sordum.
-evet tanıyamadım dedi.
-ben o gün seninle çarpışmıştım dedim...
Arkadaşlar okuyup yorum yapıp ve oy verir misiniz
Burdan okuyanlara çok ama çok teşekkür ederim
