Kır Çiçekleri

》\《67》/《

Hoşgeldiniz Kamer yüzlü güzel insanlar...

《°•○°•○°•○☆○•°○•°○•°》

Anlamlanıyor bu hayat, dünya ve bu yaşam.
Çünkü, ben büyüyorum.

Kimse bana sormamıştı, büyümek ister misin diye.
Oysa ben her dilek hakkımı bunun için harcamıştım.
Büyümesem hep çocuk kalsam..
Yalnızca koştururken yere düştüğüm için dizlerimde oluşan yaralar olsa hayatımda.
Kalbim kötülük nedir bilmese, acıyı hissetmese.
Dünyada kalsa ama zarar görmese, ne güzel olurdu.

Ama ne fayda.
Gözlerimdeki yaşlarla, zorla; büyüdüm, büyütüldüm ben.

Bu Dünyadan öylece geçip giderken, ardımda büyümüş bedenim ve ondan oldukça farklı olan ruhum ile gün doğumlarına merhaba dedim her sabah.

Şimdi ruhum büyütülmeyi beklerlen.. Sen neredesin ki.
Herkes bana ansızın delirecek işim gibi bakarken,
Büyüdüm ben.
Ve delirdim.

Beynimin kuşları ötmezken, kalbimin hançerlerle olan savaşları devam ederken, içimdeki savaş hala sürerken büyüdüm ben.

Ruhumun bir yanı çok büyük bir kız olmuşken bir yanı hala o küçüklüğümden ibaretti. Ve ben o küçük kızı gördükçe canım çok acıyor. 

Acımın tarifi,bir devası yok.

Boşluğun dibinde ve yalnız...

Gözlerimde yaşlar ve bitmiş halim...

Bozulan,geceleri kurduğum düşler..

Beklemeyen zaman ve ardından haykırışlarım...

Hayallerim ve içindeki gülüşü özel olan...

Özlüyorum lan. 

İçinde olduğun her bir an'ımı özlüyorum..

Ben çocuk olduğum zamanları özlüyorum...

Büyük yüklere rağmen çocuk hissedebildiğim zamanları özlüyorum.

195 kelime.

Çok boşlamıştım. Bir günde iki bölüm atayım dedim.

204 kelime.