karanlık aydın

fısıldama

Kolyenin ucundaki taşı elime aldım beyaz ve şeffaftı ucu bir iğne gibi sivriydi. Alice'nin kardeşi yanıma gelmişti meraklı bir şekilde kaşlarını kaldırıp gülümsedi.

"Şimdiden kızları kendine mi çektin?"

Kolyeyi kutusunda başucuma bıraktım. Buraya daha yeni taşınmıştım imkansız olmalıydı. Bir kadın ve bir erkek odaya girdi , yaşadığım olayı anlattım bir kaç soru sordular hepsini cevaplamaya çalıştım. Kadın ve erkek karakola gitmek üzere gittiler.

"Artık çıkabiliriz Adrien"

Alice'nin ve Derek'in annesi odaya girdi ellerini beyaz önlüğün cebine sokarak gülümsedi

"Seninle tanışma şansımız daha olmadı , sanıyorum ki bizim üç kafadarı tanıyorsun"

Olumsuz anlamsa kafamı salladım , hiç birini tanımıyordum ama uzun zamandır böyle arkadaşlar görmedim.

"Hayır hiç birini tanımıyorum" üç arkadaş yanıma geldiler. Gözlerimi kutuya çevirdim gizemlerimi çözene kadarda tanımak istemem.

"Ben Derek bu ablam Alice ve bu da Sam"
Zoraki bir gülümsemeyle baktım. Onların arasında olmak istiyordum ama önce annemi bulmalıyım onlarla arkadaş olursam her şey için yalan söylemek zorunda kalacaktım , annemi bulma konusuna gelirsem bunun nasıl olacağı hakkında hiç bir fikrim yoktu uzun süre haber alınmamış ve eğer bir şey olduysa ne olduğunu bilmek zorundayım.

"Galiba sizden bana tanışmak için fırsat kalmayacak , ben Adele West ve sizi yalnız bırakarak uzaklaşıyorum"
Kapıdan çıkacakken bir şey unutmuş gibi arkasını döndü.

"Ailene haber vermemizi ister misin ?"
Gözlerimi yere çevirdim. Ailem , annemin nerede olduğunu bilseydim emin olun haber verirdim.

"ailem burada değiller , boşuna telaşlandırmayalım"
Bayan West nazikçe kafasını sallayıp odadan çıkarak kapıyı kapattı. Gözlerim yine kutuyla buluşmuştu , seni buraya kim bıraktı.
"Ailen burada değilse sen kimle kalıyorsun"
"Kimseyle , tek kalıyorum "
Derek odadan hızlıca çıktı Alice ne olduğunu anlamış gibi gülümsedi telefonumu , cüzdanımı ve anahtarı olduğu yere ceplerime koydum. Elime dışı mor kadife olan kutuyu aldım kapağı yavaşça açıp kolyeye baktım bir kolye nasıl olurda bu kadar büyüleyici gözükür kolyeyi elime aldım Astoria kolyeyi boynuma takmak için uzanmıştı. Derek odanın kapısını açıp içeriye girdi.

"Adam yakalana kadar biz de kalacaksın"
Gözlerimi şaşkınlıkla açtım , Alice Derek'in bunu diyeceğini tahmin etmiş gibi gülümsedi.
"İtiraz yok Adrien"
Gözlerimi Derekten çekip yere baktım. Adam beni tekrar bulursa neler yapabilir düşünmek beni korkutuyor ama orada da kalamazdım. Alice kolyeyi takınca korkuyla konuştu.

"Adam seni tekrar bulabilir, bizde kal lütfen"
"Sadece 2 gün "
Tek kaşımı kaldırdım her ikisine birden göz gezdirdim. Derek dışarıya sesli bir nefes verdi ardından kafa salladı.
"Ben dışlandım galiba"
Sam üzgünce önüne baktı. Derek Sam'ın kafasına vurdu ve ardından bütün odayı kaplayan kahkahalar duyuldu. Alice mutlu bir şekilde hem Derek'in hem de benim koluma girmişti beni çekiştirerek kapıdan çıkacakken kolye parlamaya başlamıştı ama kimsenin umurunda değil gibi gözüküyordu. Etrafıma baktığımda bir kız bana doğru geliyordu uzun beyaz elbisesi altın sarısı saçları yüzündeki harika gülümseme ile bana yaklaştı derin bir nefes aldım şeker ve vanilya o kız sen olabilir miydin ? Arkama döndüm baktım bedenim Alice, Derek ve Samla birlikte gidiyordu , ama ruhum o kızla beraber kalıyordu.

Etrafım bembeyaz dumanla çevrelenmişti kız elime dokundu , elimi tutarak bana yaklaştı aynı huzur aynı şefkat yine etrafımı sararken tek kelime edemiyordum.
"Beni bul , beni bulmalısın Andrien"
"Ama nasıl ?"
"O resimdeki ormanın içinde bulunan büyük eve git , hiç dağıtılmamış bir oda bulacaksın beni sadece sen görebilirsin"
"Neden tek ben görebilirim benle ne ilgin var"
Kız birden üstüme düştü karnını tutarak geri çekildi gözünden göz yaşı döküldü . Elini çektiğinde vücudunda siyah bir şey bir delik açmıştı.
"Zamanım azalıyor karanlık beni tüketmeden, beni bul"
Kıza yaklaşarak göz yaşını sildim ve yüzüne dokundum çok sıcaktı ama git gide soğumaya başlamıştı. Bu huzuru kaybedemem babamdan sonra ilk kez birinde böyle huzur hissetmiştim. Annemin şefkatini hiç hissedemedim zaten.
"Beni bulduğunda kolyenin sivri tarafını karnıma sapla"
Giydiği elbisesinin tek fermuarını açtı karnından başlayan siyahlık bütün vücuduna yayılmıştı.
"Bu beni yavaşça acıyla tüketiyor beni çok geç olmadan bul"

Etrafımdaki beyaz duman kaybolmaya başlamıştı kolyem sönmüştü ve ben artık huzur yerine kocaman bir boşluk hissediyordum. Sol gözümden yaş aktı kolyemin içine düşerek kayboldu. Derinden bir nefes aldım Derek ve Alicen'nin konuşmalarına katıldım.

"Olay ne"
"Hayal prensi hoş geldin Dünya'ya"

Boş boş baktım etrafa orman yolunun tersine doğru gidiyorduk ormana dikkatlice baktım , kolyem yanıp sönüyordu kolyemi avucumun içine aldım oralarda bir yerde beni huzurlu hissettiren bir kız var. O eve en kısa zamanda ulaşmalıyım. Yollar , ağaçlar ve evler bir su gibi akıp gidiyordu. Büyük bir evin önünde durduğumuzda kafamı kaldırıp gök yüzüne baktım bir kuş vardı sürekli üstümde sanki beni takip ediyor gibiydi. Kuş kanatlarını çırpıp bir evin tepesine kondu. Belki de sadece bir kuştur , herkesi takip ederek eve girdim. Dışarıdan sıradan bir ev gibi duran ama içi ahşap kaplamalarla donatılmış harika bir evdi. Her köşesi özenle dizilmişti.

"Derek'in yanında ki oda boş Andrien orada kalabilirsin"

Merdivenlerden yavaş ve ağır adımlarla çıkmaya başladım , Derek birden sağ koluma girdi gülerek kalacağım odaya kadar yürümeme yardım etti.

"Seni beklersek hiç çıkamazsın , bunlar benim bugünlük bunları giy yarın kıyafetlerini almaya çıkarız"

Önümde duran kıyafetleri elime aldım Derek odadan çıkacakken.
"Teşekkürler beni hastaneye götürdüğünüz için "

Arkasına dönerek sıcak bir gülümseme ile karşılık verdi.
"Teşekküre gerek yoktu , burası küçük bir şehir herkes yardım severdir"
"Ben burada kalamam "
Derek ani bir tepki ile gözlerini kısarak bana baktı.

"Gitmene izin veremeyiz , o adam seni bulabilir"
Derin bir nefes aldım , bende beni bulmasından korkuyorum. Benim buraya gelme sebebim annemdi ama şimdi bir sebebim daha var o kızı bulmam gerekiyor benimle olan bağlantısını bilmeliyim. Derek iyi geceler dedikten sonra kapıyı kapatıp verdiği kıyafetlerini giydim. Cama yaklaşarak ormana baktım , karanlık ve ürperticiydi kim bilir içinde ne gizemler saklıyordur. Binanın üstüne konmuş olan kuş ortalıklarda gözükmüyordu belki de gitmiştir. Yatağın içine girip uyumaya çalıştım ağrılarla bu pek mümkün değildi.

꧁꧁꧂꧂

Belli belirsiz bir fısıltı vardı. Gözlerimi yavaş bir şekilde açtım açılmış olan bir pencereyi kapatmak için yaklaştım sokaklar yine ürkütücüydü kuş geri dönmüştü ve benim olduğum odaya bakıyordu. Kuş bir den geri geri giderek bir insan vücudu olarak az önce ki yerine geldi. Gözleri kırmızı olan kız, beni yaralayan adama hiç benzemiyordu. Kız koşmaya hazırlanıyordu pencereyi zorlayarak kapatmaya çalıştım kız kuşa dönüşerek pencereye doğru uçtu pencereyi kilitledim kuşun yada kızın cama vurmasıyla yere düştüm sırtım duvarla buluşana kadar geri geri geldim.

Kapı açılarak Derek ve Alice içeriye girdi, bayan West evde değildi. Derek cama yaklaştı bir kanlı bir kuş kanadı ve birde kanlı bir erkek eli vardı. Alice bana sarılıp ağlamaya başlamıştı. Derin derin nefesler alırken Derek Sam ve ailesine haber vermişti .

Ben camın önüne geçip kuş kanadı ve el izine bakıyordum. O kız kuşa dönüştü , cama yaklaştım kaldırıma baktım yerde kan yoktu. Camın önünde camın kenarına sıkışmış olan rüzgarla dans eden siyah kuş tüyünü almak için camı açtım. Fısıldamalar eşliğinde soğuk rüzgar içeri girdi. Boğuluyor gibi nefesim kesildi kuş tüyü havada süzülerek kolyenin yanına düştü. Fısıldamalar arttıkça nefesim kesilmeye başladı rüzgar ve fısıldamalar yükseklikten aşağı atıyor gibiydi ama tek hissettiğim buda değildi. Meleğim beni kolumdan tutup aydınlığa çekmeye çalışıyordu. Fısıldamalar ve rüzgar kuvvetlenmişti odanın kapısı açıldı Alice odaya girince fısıldamalar ve rüzgar gitmişti. Bir tarafta huzur kokan kız diğer tarafta Alice vardı.

Ben zar zor nefes alıyordum ikisinin sol gözünden birer damla göz yaşı aktı Alice'nin göz yaşı yere düştü. Meleğin göz yaşı kolyemin yerine düştü. Kızın yanına oturdum kendi bedenime bakmaya başladım. Bir ölüden farksızdı.