Küçük Prens'e dair

O,gerçek miydi...

Düşündüm,hayal ettim,inandım ve yola çıktım.onu görmeden gelmeyeceğim dedim.

Gece odamda oturuyor ve her akşam yaptığım gibi gökyüzüne,yıldızlara bakıyordum.düşünüyordum bilmem kaç bininci kez,acaba şimdi hangi yıldızda,ne yapıyor.koyun çiçeği yedi mi yemedi mi.....
Yatağıma yattım,uyudum.Sabah uyandığımda gördüğüm rüyayı  hayal meyal hatırlıyor,küçük prensin kulağıma eğilip söylediği o şeyi hatırlamak için saatlerdir düşünüyordum.ne demişti,ne demiş olabilirdi..
Ah,evet!!!hatırlamıştım.beni dolunayın olduğu gün gece olduğunda dışarı çağırıyordu.Peki bu ,daha önce yüzlerce kez görüp,umutlanıp saatlerce onu beklediklerimden biri miydi?hayır hayır.olmamalıydı.inancımı yitirmemeliydim.

10 gün....Tam 10 gün bekledim onu.dolunay günü gelip çattığında heyecandan yerimde duramıyordum.nihayet saat 11.30 olmuştu,annemlerin uyumasını bekledim ve hazırladığım çantamı alıp sessizce çıktım.
Sanırım ufak bir sorunumuz vardı,nereye gideceğime dair bir Bilgi vermemişti.
Yürüdüm,sadece yürüdüm.ayaklarım nereye kadar götürürse yürüdüm.üşüdüğümü hissetmiyordum bile onu göreceğime dair olan umudumdan...
Saat 2 ye geliyordu ve çok yorulmuştum.bir ağacın kenarına oturdum biraz dinlenmeye ihtiyacım vardı.çok uykum vardı,tam 1 haftadır heyecandan uyuyamıyordum ki.ama hayır,bu saatte burada ve bu soğukta uyursam hiç iyi şeyler olmazdı.

Üşümenin verdiği ürperti ve titremeyle gözlerim aralanırken,nerede olduğumu anlamam uzun zaman aldı.aceleyle oturduğum yerden doğrulurken gözüme önümdeki ağacın arkasında bir şey çarptı.dikkatlice baktığımda o gördüğüm şeyin küçük prense ne kadar benzediğini düşünüyor,bir yandan  bu yaşadıklarımın gerçeklik payını hesaplamaya çalışıyor,gördüklerimin hayal olmaması için yalvarıyordum içimden Tanrı'ya.lütfen diyordum,lütfen...bu sefer gerçek olsun,bu sefer başarmış olayım.......