Historia Kiry

**

Był to ciemno włosy niebieskooki chłopak. Za nim ciągneło się ponad dzwadzieścia dziewczyn. Chłopak powiedział:
- Cześć jestem Krystian, chyba jesteś nowa w szkole, prawda?
- Tak, dzisiaj jestem pierwszy raz
w tym miejscu, ja nazywam się Kira.
- Nie byłaś nigdy w szkole? - spytał zdziwiony chłopak
- Tak wiem, to dziwne- powiedziała Kira.
W tym momencie zadzwonił dzwonek na lekcje, Kira popędziła do sali numer 23.
Wiedziała że wszyscy uczniowie ją obgadują, ponieważ ubiera się emo. Weszła do sali. Pan przedstawił ją całej klasie. Nauczyciel powiedział żeby usiadła obok jakiegoś chłopaka który wyglądał troche nieprzyjaźnie. Chłopak powiedział do Kiry:
-Radziłbym ci się przepisać do innej szkoły, ponieważ nikt cię tu nie lubi i nigdy nie będzie lubił.
Kira spojrzała się na niego i podniosła rękę do góry.
-Tak słucham Kiro-powiedział nauczyciel.
-Czy mogłabym usiąść w innej ławce?
-Tak jasne, usiądz obok Moniki.

-Cześć - powiedziała Kira.
Monika wzruszyła ramionami i odwruciła się.
Gdy zadzwonił dzwonek Kira poszła na dół do swojej szafki. Otworzyła ją. Już chciała wyjąć kurtkę, ale Krystian do niej podszedł.
- Czemu wyjmujesz kurtkę- zapytał
- Nie ważne- powiedziała Kira.
Chłopak popatrzył na dziewczynę i powiedział:
- Nie martw się tym co ludzie o tobie myślą, każdego nowego tak traktują.
- Ale ja tak nie mogę, jeden chłopak powiedział mi żebym się przepisała z tej szkoły- odpowiedziała ze łzami w oczach.
Krystian położył jej rękę na ramieniu.
- Heej, nie rozklejaj mi się tutaj, ja lubię twój styl, jest naprawdę fajny, twoje imie jest takie niespotykane, nie spotkałem nigdy dziewczyny o takim imieniu.
Kira zarumieniła się.
Zadzwonił kolejny dzwonek na lekcje, chłopak odprowadził Kirę pod klase.
Na sam koniec lekcji Kira spytała się Krystiana:
- Ty dla wszystkich jesteś taki miły?
- Nie zawsze, ale najcześciej dla tych wyjątkowych.

Dziewczyna szła chodnikiem do domu, aż nagle usłyszała karetkę. Zastanawiała się do kogo jedzie. Weszła w media społecznościowe i to co zobaczyła zamjrowało ją. Pisało : ,, Krystian Nowicki zemdlał", a przy tym jego zdjęcie. Pobiegła jak najszybciej pod szkołę, lecz w pewnym momencie zdała sobie sprawę że nikt nie chce jej tam wiedzieć. Zawruciła się. Łzy leciały jej po policzkach. Nie mogła nic zrobić. W myślach cały czas miała jego głos. Gdy weszła do domu, bez żadnego słowa zamknęła się w pokoju. Całe media trąbiły o tym, że Krystian zemdlał.
Kira weszła na facebooka Krystiana, było tam pełno jego ślicznych zdjęć. Nie mogła tego tak zostawić. Wyszła z domu i pobiegła do szpitala. Szukała pokoju w którym może znajdować się Krystian. Obeszła wszystkie szpitale w mieście, ale nigdzie go nie było. Szła ulicą i niewiedziała co robić, po prostu patrzyła przed siebie. Nagle zobaczyła grupkę osób z jej szkoły. Oni zaczeli jej narzucać, że to przez nią Krystian zemdlał, to przez nią! Kira założyła Kaptur na głowę i pobiegła na tory. Usiadła na nich. Widziała że jedzie pociąg, nie ruszyła się ani trochę. Gdy pociąg już miał ją przejechać, ktoś zepchnął ją z torów, był to Krystian. Dziewczyna nie widziała co powiedzieć, po prostu wskoczyła na chłopaka i go przytuliła
-Dziękuje - powiedziała
-Nie ma sprawy - odpowiedział
- Jakim cudem znalazłeś się tutaj?
- Zrobiłem to specjalnie, po prostu upadłem na ziemię i udawałem.
- Dlaczego to zrobiłeś? - spytała zdziwiona dziewczyna.
- Słyszałem jak cię obrażali, nie mogłem tego więcej słuchać.
- Jeszcze raz ci bardzo dziękuje- powiedziała