Uçsuz Bucaksız Sevda

Yokluğun Yanımdaydı

Yokluğun sarmıştı dört bir yanımı.Ne senden bir haber ne de iz vardı.Ümidimi kesmiştim artık,olamayacak,yapamayacağım,yokluğuna ve bu dram hayatı sürdürmeye devam edemeyeceğim diyordum artık kendime.Bende çekip gitmek istiyordum aynı senin gibi,arkama bakmadan ve hiç düşünmeden tıpkı sen gibi vurdumduymaz bir tavırla olduğum yeri terkedip hayatın içinde kaybolmak istiyordum.Kendimi bile artık tanımak istemiyordum ve kimliğimi unutmak,beynimi sıfırlamak istiyordum,aklımda bunları düşünürken sadece sıfır kelimesi geçiyordu.Bakıyordum bomboş etrafa ve bir an tek düşündüğüm şey sadece koca bir sıfır kelimesiydi,sıfırlanmaktı,dertlerden,stresten,sorumluluktan ve düzenimden.Sadece biraz rahat olmak,gevşemek ve kafamı dinleyip kendime bir şans vermek istiyordum,biraz huzurla nefes alabilmek için..
Sen benim hayatıma giren en büyük boşluğum,derin bir hayal kırıklığım ve sesini duyamadığım boş bir duvar oldun..Varlığında yokluğunda inan hiç belli değildi,sanki seni sevmeye devam ettikçe kendimi kaybettim,kendime verdiğim değer azaldı bir kere,pişman oldum bu yüzden,defalarca kendime ağır eleştiriler yaptım,hırpaladım kalbimi ve duygularımı,kendime hep'kahretsin!ya ben bu adamı mı sevmişim!'dedim.Kendimi sayende küçük görmeye başladım,çok ama çok değersiz hissettim,aynalara küstüm,bakamıyordum artık eskisi gibi dolu dolu.Ne zaman aynaya denk gelse gözüm,yüzüm düşüyordu ağlar gibi oluyordum ve hemen oracıktan koşar adım uzaklaşıyordum,çünkü artık kendimi sevmiyordum eskisi gibi,vazgeçmiştim,mutlu olmaktan,birşeyler yapmak istemekten,kısacası herşeyden vazgeçmiştim..
Robot gibi sadece işe gidiyor ve evime dönüyordum.Artık eskisi gibi hayattan zevk alamıyordum,kuaförlere gidip bakım yaptırmıyor ve ihtiyacım olmadıkça ne yiyordum keyifle nede alış veriş yapıp üst baş alıyordum kendime.
Sadece yaşamak için yiyor ve yaşamak için çalışıyor duruyordum ayaklarımın üstünde.Günden kaçıyordum,yine yarın olsun yine aynı stresi yaşamak ve yorulmak istemiyordum artık,sadece biraz dinlenmek istiyordum sadece dinlenmek..O kadar hassas bir insan oldum o kadar bıkkın bakıyordu ki gözlerim,artık hiçbirşeye tahammül edemiyordum,herşey bana daha zor geliyordu artık,içinden çıkılmaz bir sıkıntı halini alıyordu.Sabrım gün geçtikçe azalıyordu,katlanamıyordum artık yaşadıklarıma.Yüreğimde huzursuzluk ve gerginlik vardı kocaman çığlıklar atıyordum içimden ve'yeter artık yeter bitmeyecek mi?'diye hep sayıklıyordum.
Herşeyin üstesinden gelip pratikliğiyle birşeyler yapabilen,güçlü ve hayata karşı pozitif fikirleri ve ileri görüşlü sevgi dolu biri olan ben gitti de sanki tam tersi gelmişti.Senin yüzünden,sana olan inancım ve o kocaman sevgimle sanki bu güzel özellillerimi bir araya toplayıp senin ellerine vermiştim ve kendimi sadece sana bırakmıştım.Herşeyim,sen hayatıma girdikten sonra sana bağlandı çünkü ben sana ilk görüşte deli gibi aşık oldum,öyle bir kapıldım ki bilemezsin..
Bu bir kara sevda idi.Gözleri bağlayan,aklını başından alan ve sana yapmayacağın şeyler yaptıran,aşık olan kişiye karşı insafsız bir sevda..