My BestFriend's Boyfriend (Published under SP)

Kabanata 10

Kabanata 10

“I MISS you baby...” malambing na sabi ng boyfriend ko sa kabilang linya.

We’re doing video call right now. It’s been two years and a half since we came back here in States and now it is time for us to go back to my country.

Medyo ayaw ko pa dahil mas nag-e-enjoy ako rito sa States ngunit kailangan ko nang bumalik sa Pilipinas. Katatapos lang ng project ni Amiel no’ng isang linggo at nauna siyang umuwi sa Pilipinas kaysa sa akin dahil kailangan niya nang bumalik do’n dahil nagkaroon ng problema ang firm niya.

“I miss you too.” I smiled at him. “Sabi ni Mama pinuntahan mo raw siya kahapon sa bahay,” sabi ko at kinuha ang medical record ng pasyente ko.

He nodded his head as a response.

“Yeah, tulad ng sabi ko sa iyo kanina, nagkita kami ni James sa isang coffee shop na malapit sa bahay ni Tita kaya dinalaw ko na rin siya.”

Nag-usap pa kami ng ilang oras bago ako nagpaalam sa kanya na pupuntahan ko muna ang pasyente ko. This is my last day working here in the hospital and this is my last patient. Nakangiti akong pumasok sa kwarto ng pasyente ko.

“Hello, my pretty doctor!” My patient, Anesha said in her weak voice.

I smiled at her as I walked to her direction.

“Good afternoon, Anesha. How are you feeling?”

“I-I’m good than yesterday, Doc.” She giggled.

I nodded my head. “That’s good to hear. We came here because it’s time for you to drink your medicine,” sabi ko.

Malungkot naman siyang ngumiti sa akin.

“Again?” dismayado niyang tanong.

I sighed heavily. “Yes. Come on, Anesha. You need this!” I cheered her up.

Wala naman siyang ibang nagawa kundi ang tumango. Nag-stay pa ako ng ilang minuto sa kwarto niya to bid my goodbye. She even cried and asked me kung bakit kailangan kong umalis at kailan ako babalik. I explained to her the reasons why I need to leave and gladly she understood me. My shift ended happily. Gumawa ng isang farewell party ang mga kaibigan kong doctor sa pag-alis namin nina Alise and Niel. Agad din naman kaming nagpaaalam dahil bukas na ang flight namin at hindi pa namin naaayos ang mga gamit namin.

“THANK you.” I smiled at the stewardess as she guided us to our seat inside the plane.

I sat next to the window. Alise sat beside me while Niel settled beside her. We’re riding the first class today since this is going be such a long flight. Panigurado ay jetlag ang aabutin namin nito mamaya.

I spent the entire flight watching videos on my phone while my friends are busy reading some magazines provided by the airline. I tried to sleep but I can’t even do so. Kanina ko pa sinusubukang pumikit at matulog pero gising na gising pa rin ang diwa ko. Hindi nga yata ako dinadalaw ng antok. Maybe I’m too excited that’s why? I chuckled. Yes! I’m super excited! I’m excited to see my mother and Amiel. I’m excited to meet Airalyn!

NANDITO ako ngayon sa Palawan kasama ang aking pamilya at ang dalawa kong kaibigan. My boyfriend and his family are here too. Isang linggo na ang nakalipas simula nang bumalik kami rito sa Pilipinas. And today is my birthday dahilan kaya raw kami narito sa Palawan, to celebrate my birthday.
Naalala ko nga na ilang beses ako pinilit ng pamilya at kaibigan ko na pumayag na rito sa Palawan mag-celebrate ng birthday ko.

Ilang beses akong tumanggi but in the end, I gave in. Hindi naman sa hindi ko gusto ang suggestion nila. Sadyang ang gusto ko lang ay sa bahay ni Mama mag-celebrate dahil mapapagod pa kami sa byahe kung sa Palawan magaganap ang birthday ko. But knowing my family and friends, alam kong hindi nila ako tatantanan hanggat hindi ako pumapayag.