The Painful Wave

Chapter 6

REMOND POV..

1 year later..

isang taon na ang lumipas simula  ng umalis ako sa pilipinas. At hanggang ngayon wala parin akong balita kay Nica.

Ang sabi ni tito. May importante lang daw itong ginagawa doon.

At ngayong araw ay uuwi ako sa pilipinas dahil may sasabihin daw sina Mama and Papa. Ayaw ko sanang iwan si Monic dahil kapapanganak palang nito kay Baby Rjay.

But I need to.

Pagkalapag nga eroplano ay agad . Akong nagpara ng taxi para umuwi. Pagdating sa bahay nagulat ako ng makita ko si Nica.

She cut her hair in short with bangs. She look so beautiful. I smiled at her but. Hindi man lang ito gumanti.

Kinuha naman ni Yaya Rose ang mga bagahe ko. At dumeritso naman ako sa dinning area.

Umupo ako sa tabi ni Nica. Ngunit ang ipinagtataka ko ay bakit hindi siya tumitingin sakin. Kina mommy or sa pagkain lang siya titingin.

"Stop it Remond. Wala kang pakialam sa kanya diba?"pagkastigo ng isip ko.

"Remond anak. We planned na ipadala kayo sa Boracay. Para sa naudlot niyong Honeymoon."napatingin naman ako kay Mama.

"WHAT!!!"diko mapigilang isigaw.

"Lower down your voice ijo"babala ni Dad yung daddy ni Nica.

Ang ipinagtataka ko ay bakit hindi siya tumutol.

Kaya bigla akong nainis sa kanya kaya sinipa ko yung paa niya sa ilalim ng table. Kaya napatingin siya sakin.

Pero agad ding ibinaba yung mga tingin niya.

"Tita, tito. Excuse me po aakyat napo ako"sabi nito at agad na tumayo habang nakahawak sa kanya ulo.

"Remond please pumayag kana anak just this one."nagulat ako ng magplease si Tita.

"Fine. Pumapayag na ako."sagot ko at tumayo narin.

Balak ko kasing sundan si Nica pero naikot ko na yung buong bahay pero wala.

Kay umakyat ako para tingnan ang kwarto nito. Pero naka lock.

Kaya isinawalang bahala ko nalang ito. At pumasok na sa kwarto ko para magpahinga.

NICA POV:

Pagkapasok ko sa kwarto ko ay agad ko itong inilock. At hinanap ang gamot ko. Dahil kumikirot ang ulo ko.

Because of the accident i got a Brain Hemorrhage.

Nga gumising ako mula sa pagkacoma. I cant see anything only to find out that hindi lang pala katawan ko ang napinsala maging mga mata ko.

Ang sabi ng doctor ay napasukan daw ng bubug yung mga mata ko. At ang ikaliwang paa ko naman ay bali rin.

Kaya dumaan ako sa maraming surgery. At naghintay din kami ng tatlong buwan bago ako na operahan sa mga mata ko.

At yung eye donor ko ay namatay na. And thanks to her naibalik muli ang paningin ko.

Yung dating itim  kong mata ay napalitan na ng dark brown. Kaya ayaw kung tingnan si Remond dahil hanggat maari ayaw kung malaman niya na ako ang nagligtas sa buhay niya.

Ayaw kung maguilty siya. Ok na yung ako lang yung masaktan huwag lang ang taong mahal ko kahit hindi niya ako mahal tanggap ko na.

Tanggap ko na kahit kailan wala ng magmamahal sakin. At lalong hindi na niya ako mamahalin.

I was there ng manganak si ate at nakita ko kung gaano siya kasaya. At saksi rin ako kung gaano nila kamahal ang isat isa.

He despise me. Dahil ako ang dahilan kung bakit hindi niya mapakasalan ang kapatid ko.