I Love You, Sunshine

Good Morning

Paano ba natin malalaman na maganda ng isang panahon? Sa maaliwas na kalangitan at matingkad na sinag ng araw?

O

Kapag nakita mo ang maganda ngiti ng taong pinapangarap mo?

Charot!

A clear blue skies, as if I'm in heaven right now. Then maybe, I want to be an Angel.

"Good Morning, Sunshine!" Sigaw ng tao kung saan.

Galing sa pagkakahiga agad akong lumingon sa pinaggalingan ng sigaw. A very good looking man is smiling to whatever in his front, then.. to me. Kilala niya ba ako? Kasi tingin ko hindi ko siya kilala.

Ngingiti na sana ako ng tinalikuran niya ako.

Then I guess, Di nga kami magkakilala.

"Ang chaka naman niyan, Sinag!"

"Magtigil ka diyan, Arturo! Di ko tinatanong ang opinyon mo!"

"Kaloka kang babae ka! Ano? Gusto mo pang ipaframe yan? Ang pangit!"

"Oh bakit!? Pera mo? Ha? Echusera ka!"

"Bahala ka diyan. Basta sinabi ko ng panget ng drawing mo."

"Bakit ikaw maganda?"

"Aba syempre! Kitang kita naman"

"Edi ipaframe mo din yang mukh mo! Inggiterang 'to!"

"Letse!"

"Bakla!"

"Ayy bruha ka! Namemersonal ka na-"

Ambang sasabunutan ako ni Artur ng pumasok ang professor namin. Tinawanan ko ang kaibigan. Artur is my bestfriend, my conscience, my critics and also my sister by heart. A truly beautiful person.

God made you a favor. To be with the people that cherish and accompany you. People who will be there for you, though you are messed up. People who will love you and care for you, though you make disappoinments. God put you in a perfect place, though you don't deserve it because at the end of the day, you will hurt them.

"Please be quite!"

Unang araw ng klase sa ika-apat na taon ko sa kolehiyo. I can not believe it! I just can't! Isang taon na lang at matatapos na ako. Nakakaloka! Nakatungtong ako sa huling taon ng kolehiyo ng puro pasang awa ang grado. During the discussion, I can't help but to smile. Dreaming my future kaya natawag ako ng prof. Asking why I'm smiling in the middle of his class.

"Ahh-ehh wala naman po, Sir"

"Perhaps, dreaming about your crush-"

"Sorry I'm late!"

Napatingin ang lahat sa lalakeng nasa may pintuan. Habol ang hininga habang inaayos ang nagulong buhok. Suminghap ang mga babaeng kong classmate pero mas malakas ang kay Artur. Tumingin ako sakanya at umirap.

"Malande!" Pabulong kong sabi.

"Then, who are you?"

"Transferee, Sir"

Magalang niyang sagot. Lalong nagsinghapan ang mga kaklase ko ng marining nila ang boses nito. Deep and hoarse voice. Bagay sakanya dahil sa laki at tindig niya.

"Mahigop niyo kami niyan!" Biro ng kaklase kong lalake kasabay ang tawanan.

"Wag kang mag-alala, Kristof. Iluluwa ka namin. Charot!" Ang mahadera kong kaibigan. Nagtawanan ang lahat maging si Kristof samantalang tipid na ngiti lang binigay ng bagong salta.

"Come and introduce your self, Mister"

Ilang hakbang lang at narating na niya ang gitna ng kwarto. I remember him! Siya yung kanina pero hindi ganyan ang boses ng sumigaw siya. His voice now is so masculine like hercules.