Friendship never melts away

chapter 8

"Ems alam ko may problem ka.. sabihin mo na.." sabi niya sakin na seriyosong seriyoso.

"u-uhh.. hmm... kasi ano ehhh." un lng ang lumalabasa sa bibig ko.. hindi ko masabi sa kanya pero.. dapat ko naman kasi talagang sabihin kay Ivan un ehh. may karapatan siyang malaman nohh.

"uhh...si Laura kasi ehh.. hmm may iba na siyang gusto....." sabi ko na medyo mahina, naku! ano kaya ang reaction niya???!

"ano?! sino?!" sabi niya na natataranta na nalulungkot..sabi ko na nga ba ehh. hayz.. = = wala na ehh.. nasabi ko na. too late. sasabihin ko na, "si. ano... si.." 

"sino nga!!!" sabi niya na medyo nagagalit na. nagulat ako sa sigaw niya. di ako makapagsalita.. parang natakot ako. nawala ung Ivan. naging Kurt na!.. lol nagbiro pa ang bruha haha ... pero sigeh na nga.. sasabihin ko na.. here comes....

"si K-kurt.."sabi ko sakanya na yumuko dahil nalulungkot parin ako doon sa nangyari.. hay nako...

"o.O" gulat na gulat ang reaction ni Ivan.. para bang iiyak na siya..

"sorry Ivan di ko-" di ko na natuloy ang sasabihin ko dahil bigla siyang nagsalita. "kailan mo balak sabihin?! hah?!" sigaw niya sakin . medyo naiiyak na tuloy ako dahil ngayon ko lang siya nakitang ganyan.. atsaka ayaw ko ang napapagalitan noh. "sorry talaga Ivan sasabihin ko naman sayo ehh" sabi ko at di ko namalayan tumulo na pala luha ko.. ganun ako kaiyakin, "s-sorry, Ems.. sorry uy." sabi niya sakin nung nakita niya na kong umiiyak. nagsisi ata.. yumuko lng ako at pinunasan ang mga luha ko.. "pero, wala na siguro ako magagawa dun.. sorry dahil nasigawan pa kita. :(" sabi nya ulit na paluha na talaga.."hmm susuko ka agad? malay mo di sila magkatuluyan..." ndi ko alam kung anong pumasok sakin at nasabi ko un. medyo bad idea pero hmm.. siguro sa lungkot ko rin..

"hmm... basta. pagiisipan ko. i think i need some time alone muna :')" sabi niya na nagbigay ng fake smile sakin. alam ko un dahil bestfriend ko rin siya at nararanasan ko rin yan ngaon noh.. 

"hmm okay.." sabi ko na lang at umalis na kami sa Mcdo.. pag uwi ko.. nagvibrate ung phone ko.. may nag text, si bes pala.. hayzzz...

"bes may mga advice ka ba dyan? hahahaha xD musta na bes?"  sent by Luara xD

"hmm, kailan mo ba siya huling nakausap? "

"kahapon lng. hmm sabi niya friends na daw kami simula ngayon haha xD oh diba nagimprove? haha joke.."  sent by Laura xD

"hahaha lol xD :) basta wag mo siya palaging kulitin kasi maiinis yun agad.. di naman sa di mo na siya papansinin, wag lang over kasi mainit palagi ulo non haha.."

"ahh haha okieee bes geh gud nyt na bukas kita nalang tayo ha? ahaha xD" sent by Laura xD

"okay bye gudnyt.. goodluck ka Kurt <3" 

yun ang huling usap namin ngayong gabi at humiga na ko sa kama.. wala akong gana kumain kaya dito muna ako sa kama . hindi muna ako kakain ng dinner.. hayzz.. pumikit na ko at nakatulog na..

paggising ko ng umaga.. nagayos na ako at pumunta agad sa school.. di parin ako makaget over sa sinabi sakin ni Laura.. oo, hangang ngayon, di ako makaget over. lalo nat kailangan ko silang tulungan.. 

nakita ko si kurt papalapit sakin, "Emily, di mo na ko napapansin ahh." sabi niya sakin, "ehh pano banaman, palagi kang tulog" sabi ko lang para naman di niya mahalata na malungkot ako noh, "hmm sasabay pala ako sainyo ni Laura mamaya. niyaya ako ni Laura ehh." sabi niya sakin at umupo na sa upuan niya.. medyo kinabahan ako ahh. ano nang gagawin ko mamaya? baka mahalata nila na malungkot ako! hmm bahala na nga!!!

 RRRIIINNGG!!!!!!!!

reccess na namin! ano ng gagawin ko!! 

lumapit na sakin si Laura at niyaya na ako.. "tara na!" ^_^ sabi niya na ang laki laki ng ngiti.

"cgeh mauna na kayo ^_^"  sabi ko and gave her a fake smile.. kinakabahan ako!!!

paano na yan?! kailangan kong gumawa ng paraan para tulungan sila pero di ko ata kakayanin! :( 

(sorry medyo maikli xD) promise hahabaan ko sa next na chapter ;)