~ Keyifli okumalar..
^Kabullenince büyüyor insan.
Her zaman daha dik bir yokuş olduğunu, yokuşların çıkmakla bitmeyeceğini, her güzellikten sonra inatla gelen bir sancının olduğunu. Kabullenmeye başladığında düzenine boyun eğiyorsun hayatın. Yapabildiğin kadarıyla mutlu olmaya başlıyorsun, şükür etmeye başlıyorsun.
Hediyelerin fiyatını değil de zerafetine bakmaya başlıyorsun. Günaydın kelimesinin aslında ne kadar önemli olduğunu, özledim kelimesinin çok basite indirgenmiş olduğunu, aslında ne kadar derin olduğunu anlıyorsun.
Elindekine sarılmak, değerini bilmek bir şeylerin, her şeye sahip olamayacağını, her şeyin en iyisini yapamayacağını kabullenmekle başlıyor.
Birkaç duvara çarpmadan da anlayamıyor insan işte bunu…^
*******
Yarım saat geç kalmıştım.
Ve ne giyeceğim konusunda hiçbir fikrim yoktu. Dolabımı açtığımda hiçbirşey yerinde değildi. Dolap karmakarışıktı. Elimi dolaba daldırdığımda Siyah bir dar pantolon ve üstüme sarı sweetimi almıştım. Hemen onları üstüme geçirirken biryandan da Mügeyi aramam lazımdı. Bu arada Müge benim 4 yıllık en bi sevdiğim arkadaşımdı. Herneyse Mügeyi aradım ve 15 dakikaya çıkacağımı söyledim. Çantamı hazırlıyordum içine ; kulaklığımı kırmızı rujumu, cüzdanımı ve parfümümü koymuştum. Telefonu arka cebime sıkıştırıyordum. Üzerime montumu da taktım ve hemen televizyon izleyen annemin yanına ilerledim
- biryere mi gidiyorsun Ladin ?
+ Anne Mügelere söz vermiştim. Ama unutmuştum ve hemen çıkmam gerekiyor.
Dedim ve annemim yanına gittim yanağına kırmızı dudaklarımla bir öpücük kondurdum. Yanakları hafif kırmızıya boyanmıştı :)
💫 Bölüm sonu 💫
