Evlilik Bana Göre Değil.

Direniş

Saat 9:35 Günlerden cuma okul var ama ben gidemiyorum. Okula gitmeyi bu kadar çok isteyeceğimi bende tahmin etmiyordum. Hapiste gibiyim birazcıkda olsa alışkınım çünkü bu babamın beni ilk odaya kitlemesi değildi. Daha önce 3-5 defa daha böyle odaya hapsedilmiştim. Ama bu en uzun olanıydı-tam 12 saat-. Aç değildim ama odadan çıkmam gerekiyordu. Yeni uykudan uyandığım için yatağımda doğrulup yerde duran panduflarıma ayaklarımı geçirdim. Belki bir ihtimal babam evde değilse odamın kilidini açık bırakarak çıkmıştır diye düşündüm ama maalesef kapı kilitliydi. Yatağımın başucunda bulunan telsiz ev telefonuna yöneldim bir arkadaşımı arayıp birlikte Kaçış planı yapabilirdik.

Telefonun yanında bulunan telefon defterinden arkadaşlarımın-herhangi birinin- numarasını tuşladım.

--............

Komidinin kenarından sarkan kabloya baktığımda kesilmişti.

En azından cama yönelip bahçede kimse var mı diye bakmaya karar verdim Camdan aşağı baktığımda görünürde kimse yoktu.

Zor günler için sakladığım bir kaç çarşaf vardı. Sen mal mısın? Neden çarşaf saklıyorsun derseniz çarşafları birbirine bağlayıp camımdan aşağı iniyorum.

Üstümü giyip yanıma bir çanta alarak çarşaflarla birlikte aşağı indim. Aşağı inince çarşaflarıda aşağı çektim-biraz tecrübeliydim-.Daha sonra çarşafları çantama tıkıp mutfak kapısını olduğu yere yöneldim. Bu saatlerde babam evde olmazdı. Çoktan işe gitmiştir. Mutfağın bahçeye bakan kapısının anahtarı her ihtimale karşı yanımda bulunurdu. Çantamdan Anahtarı çıkarıp kilide taktım ama kapı kendi kendine açıldı. Ve içinden babam çıktı.

--Ne istemiştiniz hanımefendi?

Diyip kolumdan tutup eve soktu. Beni sürükleyerek odama götürdü.

--Bir daha bu odadan çıkmaya kalkma sakın.Bu odadan ancak evlenmeyi kabul edersen çıkarsın. Anladın mı?

Sadece başımı aşağı yukarı salladım.Babam ben ses cıkarmayınca daha cok sinirlendi ve birden bağırdı.

--Anladın mı? Bana cevap ver!

Babamın bağırmasıyla irkildim ama daha fazla sinirlenmemesi için cevap verdim.

--Aanladım

--İyi, şimdi ben çıkıyorum sakın kaçmaya çalışma kapıdan çıktığın an yakalanırsın ve daha ağır ceza alirsin aklın varsa kaçma.

Babam tam kapıdan çıkarken sorduğum soruyla eli kapı kolunda durdu ve yavaş yavaş bana döndü sanki anlamamış gibi tekrar sordu.

--Ne dedin ?

--Dedim ki YA ÇİŞİM GELİRSE?

--Çişin gelirse camdan aşağı çöğdürürsün o zaman.

--Çöğdürmek nasıl oluyor?

-Off Alara o zaman tuvalete gitmek için evlenmeyi kabul etmen gerek!

-Keşke annem yaşıyor olsaydıda senin bu yüzünü göreseydi diyorum kendime nasıl CANİ bir varlık olduğunu görseydi. Seni nasıl sevdiğini anlamıyorum. Sen duygusuz, bencil, para göz ve acımasız birisin tamam mı? Öz kızını bile sevmiyorsun. Baba bu kadar aptal olma! Gözünü aç biraz! Ömrünün geri kalanında yanlızlığa mahkum mu olmak istiyorsun yoksa kızınla geçireceğin onlarca yılı mutlu mu geçirmek istersin? Haa? Bakma öyle cevap ver beni hiç sevmedin demi? Hiç. Senin için önemli olan tek şey P-A-R-A'' diye heceledim.

İkimizde bir müddet sessiz kaldık.Babam bir şey söylemediği gibi kapıyı çarpıp çıktı.Daha sonra da dış kapının sesi geldi.Ama artık karar verdim madem o beni istemiyo o zaman kendi bilir bundan sonra benim onun gibi bir babam yok.