Өглөө болтол хачин хачин төлөвлөгөө бодож суусан Жин ажилдаа ч явахыг хүсэхгүй байлаа мэдээж ядарсанаас болсон бас Харагын царайг харахаас ичээд байв.
Жимин: Өчигдөр арай их идчихжээ гэдэс өвдөөд байна
Жин: Өглөөны хоолонд юу идмээр байна
Юнги: Нэг аяга суу тэгээд ганц ширхэг жигнэмэг гэхэд бусад нь ч бас санал нийлж байгаа бололтой толгой дохилоо.
Жин: За идэж болсон бол хичээлдээ явцгаая гээд хүүхдүүдээ жагсаасаар авч гарав.
Намжүүн: Хэзээ Хара эгч бидэнтэй амьдарч эхлэх юм?
Жонгүг: Түүныг ээж гэж дууд
Жин: Мэдэхгүй байна аа Хара эгч чинь хэзээ ирэхыг хүснэ тэр үед л болий гээд хөдөллөө.
-Ажил дээр-
Хара: Дарга ирээгүй байна уу?
Ш.а: Үнэн юмуу?
Хара: Юу үнэн юмуу гэж
Ш.а: Дарга та хоёрыг гэрлэчихсэн гэж яриж байнлээ бүүр таныг жирэмсэн гэсэн гэхэд Хара багахан инээмсэглээд
Хара: Өөрөө л шалгаад үзчихгүй юу гээд өрөөндөө орон суулаа.
Удсанчгүй Жин хүүхдүүдээ хүргэж өгөөд ажил дээрээ ирлээ. Түүныг орж ирэнгүйт ажилчид нь нэг л жогтой харцгаан ард урдуур нь шивнэлдэж эхлэв.
Жин: Өнөөдөр чинь юу болчихоов хүмүүс нэг л сонин байгаад байх чинь
Хара: Бид хоёрыг мэдчихсэн гэсээн
Жин: Тэгвэл нуугдаж уулзаад л нуугдаж ярилцаад байх шаардлаггүй юм байна эхнээр гэхэд Хара ичиж улаан доошоо хараад зогсчихов.
Жин: Өчигдөр л өөрөө нөхөөр гээд дуудаад байгаагүй юмуу?
Хара: Тэгсээн тэгсэн гэж инээмсэглэн хэлээд аягатай кофегын ширээн дээр тавичихаад гараад явчихав. Түүныг гархад үүдэн дээр нь бараг бүх ажилчид нь шавхчихсан хаалганд нь чихээ наагаад зогсож байлаа.
Хара: Юу хийж байгаа юм
Ажилтан: Энүүгээр л гэснээ бүгдээрээ гүйлдээд алга болцгоолоо.
-1жилийн дараа-
Гэдэс нь цүдийтлээ томорсон нэгэн эмэгтэй Жины компаны гадаа ууртайн аргагүй зогсож байгаад орход дотор байсан ажилчид сандарлаж эхлэв харин Жинй нарийн бичиг нь яаравчлан бууж ирээд эмэгтэйг түшсээр цахилгаан шатанд суулгаж өгөв.
Эмэгтэй: Шинэ ажилтаан Жин юу хийж байгаа юм?
Н.б: Би одоо шинэ ажилтан биш шүү дээ дарга бол өрөөндөө л байгаа их ажилтай болхоор өрөөнөөс ч цухуйхгүй байгаа
Эмэгтэй: Худлаа ярилаа гээд намайг итгэнэ гэж бодоо юу гээд гараа татан аваад цахилгаан шатнаас буулаа.
Эмэгтэй том гэдсээ тулсаар Жины өрөөны хаалгыг тогштол хүн байхгүй мэт л дуу гарсангүй удалгүй арзайж сэгсийсэн нэг юм хаалгаа нээн гарч ирэв.
Жин: Хайраа энд юу хийж байгаан би чамайг битгий хол яв гэж хэлээ биздээ
Хара: Юу юу гэнээ гэснээ шууд л цүнхээрээ толгойлуу нь цохиод авав. Харин гэнэтын дайралтанд өртсөн Жин бушуухан холдон зогсоод сонин царайллаа.
Жин: Яасан бэ? хайраа
Хара: Чи яаж намайг валентинаар ганцааранг минь байлгаж чадаваа гээд цүнхээрээ далайхад Жин Харагын зогсож байсан ширээны нөгөө талд гаран зогслоо.
Жин: Уучлаарай би үнхээр чухал ажилтай байсан юмаа өнөөдөр хоёулаа нөхөөд тэмдэглчихий тэхүү
Хара: Эхлээд наашир гээд Жинлүү дөхөхд нөгөөх нь ч бас цугтаан ширээн тойрон гүйлдэж эхэллээ. Харин үүныг харсан ажилчид нь инээн толгой сэгсрээд л өнгөрцгөөв магадгүй Хара хоёр долоо хоногтоо нэг удаа ирж асуудал таридаг болхоор дасчихсан байхалдаа.
Хара: Хөөё миний гэдэс өвдөөд эхэллээ гэхэд Жин сандаран бушуухан очин тэвэрч авхад Хара толгой дундуур нь хүчтэйхэн цохиод авав.
Жин: Яаялдаа битгий ингэж хүчтэй хөдлөөд байлдаа хүүхдэд маань муу ш дээ
Хара: Валентин яахав ингээд өнгөрдөг юм байж Намжүүн Хусог хоёрын төрсөн өдөрийг мартчихаагүй биздээ гэхэд Жин сонин царайлсанаа толгойгоо майжаад
Жин: Саналгүй яахавдээ юу гэж мартдаг юм
Хара: Тэгвэл орой гэхэд гэртээ ир ойлговуу гэж сануулаад гараад явчихав.
Яг юу болсон бэ? гэвэл Жин Хара хоёр, жилийн өмнө нэг гэрт орж удаачгүй хүүхэд олсоноо мэдэцгээсэн хүүхдүүд нь ч дүүтэй болно гэж бөөн баяртай байсан гэхдээ Юнги Жонгүг хоёр багахан дургүйцээд амжсан яагаад гэвэл Юнги дахиад л жаахан хүүхэд асрах нь гэж санаан зовсон бол Жонгүг аав ээжтэй бага хайрлуулах нь гээд ихээхэн дургүй байсан ч удалгүй бодол нь өөрчилөгдсөн.
-Орой-
Жин: Аав нь ирлээ гэж орилход хүүхдүүд гүйлдэн доод давхарлуу буулаа.
Намжүүн: Бидны төрсөн өдөрөөр ч ирэхгүй нь гэж бодлоо
Хусог: Таны ажилд дургүй болох гээд л байна шүү гэхэд Жин инээмсэглсээр хоёр хүүхдээ нэг нэг үнсээд гал тогоолуу оров.
Хара: Би өнөөдөр өөрийнхөө гараар торт хийсэн бас дуртай хоолыг чинь зөндөө хийсэн
Жин: Амттай харагдаж байна яг өлсөж үхэх гэж байлаа гэж хэлэн инээмсэглээд ширээны ард суулаа.
Хара: Хоол харж байгаарай угаалгын өрөө орчихоод ирий
Жин: За гээд буцалж буй тогооны ард очин зогслоо.
Хара: ААААА ЖИН ХУРДЛААРАЙ ЖИН УС ГАРЧИХЛАА гэж хамаг байдгаараа орилход Жин угаалгын өрөөлүү унаж тусан байж очилоо.
Жин: Юу вэ? 8 сар гарантай байж төрөх гээд байгаа юмуу?
Хара: Хуцалгүй эмнэлэг явий гэж амьсгаадан хэлхэд Жин бушуухан түүныг хоёр гар дээрээ тэврээд машинлуугаа явлаа.
Жин: Юнги дүү нараа хараарай гэж хэлээд шуудхан хөдөллөө.
Хара: Өдөр өвдөөд байсан эрт эмнэлэг очидог байж
Жин: Ажил дээр ирээд хэрэггүй байсан юм гэсээр хурдаа нэмсээр эмнэлэг дээр ирлээ.
-2цагын дараа-
Эмч: Бяцхан гүнжтэй боллоо баяр хүргье
Жин: Харагын бие ямар байна
Эмч: Тун сайн байгаа угын бие сайтай хүн байнлээ гээд түүныг дотор орууллаа.
-Хоёр долоо хоногын дараа-
Жин: Ээж аав нь бас охин дүү нь ирлээ гэсээр гэртээ орж ирхэд хөвгүүд бүгд гүйлдэн ирээд дүүгээ харахаар үсрэн эргэлдэж эхэллээ.
Хара: Орон дээр хэвтүүлхээр нь хараарай гэхдээ хамаагүй хүрч болохгүй шүү гэж сануулаад бяцхаан орын өрөөнөөс нь гаргаж ирээд хэвтүүлхэд зургаан хөвгүүд бүгд тойрон зогсоод нэгт нэгэнгүй харцгааж эхэлэв.
Хусог: Ямар жижигхэн юм бэ?
Жонгүг: Яагаад улайгаад байгаа юм
Юнги: Чи ч бас ийм л байсан Жонгүгаа гэхэд тэр итгэхгүй байгаа бололтой сонин царай гаргалаа.
Жимин: Хэн гэж нэрлэх үү?
Тэхён: Би нэр бодож олсоон Тата гээд нэрлчхий
Жимин: Тэнэгтэхээ боль
Жин: Аав нь хэлэхээ мартчихаж түүныг Ким Усу гээд нэрэлчихсэн гэхэд хүүхдүүд нь ч нэрыг нь хүлээн зөвшөөрч байгаа аятай инээлдэн толгой дохицгоолоо.
Ингээд Жиных гэдэг гэр бүл дахин нэг хүүхэдтэй болж аз жаргалтай өнөр өтгөн амьдрах болсон юм.
