(Unicode အောက်မှာရှိတယ်နော်)
Intro မေရးေတာ့ဘူးေနာ်။ part 1 ကဘဲစေရးလိုက်မယ်ေနာ်။
"သခင်ေလး...သခင်ေလး...ထမင်းစားဖို႔သခင်ကြီးတို႔ေစောင်႕နေတယ်"
"ေအးေအး...တစ်ေအာင်႕နေရင်ဆင်းခဲ့မယ်"
ေရွာင်းကျန်႕လည်းကုတ်ကိုဝတ်ကာ ေအာက်ထပ်ကို ဆင်းဖို႔ပြင်နေတုန်း ဖုန်းလာတာကိုကြည်႕လိုက်ေတာ့
"မနက်ေစာေစာစီးစီး ကၾက်သတုန်းက လာဆက်နေတယ်" စိတ်ပၾက်ေသာလေသံႏွင်႕ဖုန်းကိုကိုင်လိုက်ကာ
"ေအး ေပြာ ကျန်းချန်!!"
"မင်း ညနေအားလား? ငါ့club သွားချင်လို႔"
"မအားဘူး ေၾဟာင်႕...အားလည်းမအားဘူး"
"မင်းကလည်း ငါဒီတခါ အရင်လိုမူးေအာင် မေသာက်ပါဘူး လိုက်ခဲ့ေနာ် ကျန်႕ကျန်႕ေလးကလည်း ေနာ်ေနာ်"
"လာျခႇဲမနေနဲ႔ သူေတာင်းစား မင်းမယားလည်းမဟုတ်ဘူး
ငါအလုပ်ပြီးရင် မင်းဘက်ကိုကားနဲ႔ လာေခါ်မယ်"
"ချစ်သွားပြီ"
"သေလိုက်"
ေရွာင်ကျန်႕လည်း ဖုန်းခၾကာ ထမင်းစားခန်းသို႔သွားပြီး ပါးပါးကိုမြင်ေတာ့
"ထိုင်!"
ေရွာင်ကျန်႕လည်းထိုင်ကာ ေကာ်ဖီခွက်ကိုယူလိုက်ပြီး
"မား စားပြီးပြီလား"
"အင်း စားပြီးပြီ သားငယ်"
ေရွာင်ကျန်႕လည်းေခါင်းေလးငြိမ်႕ကာ လက်ထဲမွာေပါက်စီေလး ကိုင်ပြီး စားနေတယ်။
"သားငယ်...မင်းကိုကူေပးမဲ့ secretary ရွာနေတယ်ဆို"
"ဟုတ်တယ် ၾကႇန်ေတာ်ရွာနေတယ် ပါး ။ စိတ်တိုင်းကၾတဲ့သူ မေတွ႕ေသးလို႔ပါ"
"ပါးရွာေပးရမလား"
"ပါးအရွိန်အဝါနဲ႔ မလိုချင်ဘူး"
ေရွာင်ကျန်႕အဖေက တ႐ုတ်နိုင်ငံ မွာတင်မဟုတ်ဘူး တကမ္ဘာလုံးနီးပါး စီးပွါးေရးေလာကမွာနာမည်ကြီးတဲ့ သူတေယာက်။
သူ႔သားအတွက် အလုပ်သမားရွာေပးဖို႔ဆိုတာ သူ႔အတွက်ေတာ့ ခြေမွုန်ေလာက်ေလးဘဲ ရွိတယ်။
YOU ARE READING
Boss
Romanceအရာရာတိုင်းပြောင်းလဲဖို့ အချိန်ပေးရတယ် မင်းကို ချစ်လာဖို့ ကိုယ်အချိန်ယူရတယ် ဆိုတာ အခုမှ နားလည်တော့တယ်
