ဒေါက်...ဒေါက်...ဒေါက်
"ဒီအချိန်ကြီး ဘယ်သူလဲ?"ရိပေါ် ရေပန်းပိတ်ကာ တံခါးနားရောက်တော့
"ဘယ်သူလဲ??"
"ငါရှောင်ကျန့်"
ရိပေါ်တံခါးအမြန်အဆန်ဖွင့်လိုက်ကာ
"ဘော့စ်...!"
"ငါဒီည ဒီမှာဘဲ အိပ်လိုက်တော့မယ်"ရှောင်ကျန့်ရိပေါ်ကို တွန်းလိုက်ကာ အခန်းထဲဝင်သွားသည်။ရိပေါ်လာ်းတံခါးပိတ်လိုက်သည်။
"ရိပေါ်"
"ဟုတ်ကဲ့ဘော့စ်"
"မင်းတကိုယ်လုံးစိုရွှဲနေတာဘဲ မျက်လံုးလေးတွေလည်းနီရဲနေတာဘဲ"
"ငိုထားတာလား"
"မဟုတ်ဘူးဘော့စ် ...ရိပေါ်ရေချိူးနေတုန်း ဘော့စ်လာတော့လေ အဲ့တာပြေးထွက်လာတာ"
"အော် အေး မသိပါဘူး ခုနကမှငါ့ကားပေါ်က ဆင်းသွားတာ အကောင်းကြီးရှိသေးတယ်"
"လုပ်စရာရှိတာသွားလုပ် ငါလည်းရေချိုးလိုက်အုန်းမယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ဘော့စ်"
ရှောင်ကျန့်ရေချိုးပြီးထွက်လာတော့
"ဘော့စ် စားအုန်းမလား"
"တော်ပြီ"
"ဟုတ်ကဲ့ဘော့စ်"
ရှောင်ကျန့်ရိပေါ် ဘေးနားကထိုင်ခုံလေးကို ဆွဲထုတ်ပြီးထိုင်လိုက်ကာ
"ရိပေါ် မွှေးနေတာဘဲ"
"ဘော့စ် ဗိုက်ဆာလို့လား ရိပေါ်ပြုတ်ပေးမယ်လေ"
"မဟုတ်ဘူး မင်းခေါင်းလျှော်ရည်အနံ့ကိုပြောတာ"
ရှောင်ကျန့် လက်လေးတွေက ရိပေါ်ဆံပင်လေးတွေကို သွားဆော့နေတယ်။
"ဘော့စ်"
"အေး ဆောရီး"
"ငါ့လက်တွေဘယ်လိုလုပ်ရောက်သွားတာလဲ"ရှောင်ကျန့်စိတ်ထဲကပြောလိုက်သည်။
"ဘော့စ် ဘာလို့အိမ်မပြန်တော့တာလဲ"
"ပျင်းလာလို့ ကားမောင်းရမှာ ပြီးတော့ မင်းနဲ့အိပ်ချင်လို့"
YOU ARE READING
Boss
Romansအရာရာတိုင်းပြောင်းလဲဖို့ အချိန်ပေးရတယ် မင်းကို ချစ်လာဖို့ ကိုယ်အချိန်ယူရတယ် ဆိုတာ အခုမှ နားလည်တော့တယ်
