Yalan

1.BÖLÜM-Veda

  Selamlar.
Bi kitap yazmak gerçekten çok istiyordum. Uzun süredir düşünüyordum yani. Destek olursanız çok çok mutlu olurum. Yukarı da ki müzik eşliğinde okuyabilirsiniz. Öpüldünüz ^^

    *Her şey yolunda gibi davransam da değildi*

Saat: 9.16
Yer: Bursa Nilüfer-Yetiştirme Yurdu

  Gözlerimi açtığım da yüzüme vuran güneş ışığıyla sarsıldım. Küçük bir küfür edip yataktan kalktım. Bugün 18. yaş günüme girecektim. Fakat kendimi sanki doğum günüm ve sanki reşit bir birey olucakmışım gibi değil de normal ve sıradan bir günmüş gibi hissediyordum her zaman ki gibi.
  Ben Güneş. İsmimi de zaten burada ki görevli ablalar vermişler. Annemle babamı asla tanımıyorum ve tabii eğer bir kardeşim varsa kardeşimi de. Söylediğim gibi 18 yaşıma giricem bugün ve yurttan ayrılmam gerek... Kendimi bildim bileli bu yetiştirme yurdunda kalıyorum aslında.Eski biraz, yataklar da pek rahat değil ne yalan söyleyeyim, fakat buna da şükür etmem lazım tabii. Ayrılacağım için de üzülüyorum baya.
    Üstümü apar-topar giyinip yurttan okula geçtim. Bugün aynı zaman da okulun son günüydü. Aslında bir hafta erken bitecekti bizim için malum 12yiz ve tercihler vs. o tarz şeyler yapacaktık kızlarla. Uzaktan bana yaklaşan kızlara el salladım.
  Asya mırıldanarak ; "Oooo Güneş Hanım 18 olmuşuz bakıyorum."
Gülümsedim. "Abla falan demeniz lazım sanırım 6 ay 6 aydır sonuçta!"

Ekim göz devirerek;
"Hadi lan ordan!"
Hep birlikte dev bir kahkaha attık.
Asya en çalışkanımız sanırım iyi bi üni kazanacağıma eminim. Ekim de dobra bir tip biraz. Bana gelirsek. Son sene yurt ortamında ne kadar çalışıla biliyorsa o kadar çalıştım diyebilirim çok bi beklentim de yok sanırım... Kızlara tekrar gelecek olursam. Sanırım en iyi bunlarla anlaşıyorum.
Birlikte sınıfa geçip yerlerimize oturduk. Ders Rehberlikti hoca da tercihlerle alakalı şeyler anlatıyordu zaten. 
  Yağmura seslendim. 
"Pişt! okuldan sonra geliyorsun dimi yurda?"
Yağmur kafasını sıradan kaldırdı.
"Ha! Niye ki?
Gözlerimi devirdim. "Yurttan ayrılmam gerek ya bugün. Üni başlayınca da yeni ev tutmaya çalışıcam ya hani yağmurcum!"
"Ha tamam hallederiz!"
Kafasını tekrar sıraya gömdü. Önüme dönüp hocayı dinlemeye başladım en azından bi üniversiteye gitmek zorundaydım sanırım...
—
Ders bittiğinde kızlarla toplaşıp benim yurda geçtik.
"AAAA ama bitmiyo senin eşyalar da ha"
İsyan eden Gökçe'ye döndüm.
"Gidebilirsin tatlım problem değil"
Gözlerini devirdi. "ŞAKAAAA"
Dördümüz birden Gökçe ye döndük;
"KOMİK ŞEY SENİİİ!!?!"
Haykırarak yarım saat güldüğümüze yemin edebilirim. Malız sanırım.
Her neyse, eşyaları yavaş yavaş toplayıp Asya'nın babasının arabasına koyduk. Yurtta ki samimi arkadaşlarımla vedalaşıp arabaya bindik. Diğer kızlar da evlerine gittiler.
"Gerçekten kusura bakmayın Rıza Amca geçici zaten size de yük olmak istemem."Kendimi gerçekten mahçup hissediyordum sanırım.
Rıza amca gülümsedi;
"Olur mu kızım arkadaşın zaten Asya bizim için de hiç sorun değil rahat hisset kendini yabancılık çekme sakın."
Gülümseyerek teşekkür ettikten sonra kulaklıklarımı kulağıma takıp Asya'nın elini tuttuktan sonra "Duman-Beni Yak" şarkısını açtım.
—
  "Pişt! Dünyadan Güneşe. Geldik!!"
Asya'nın sesini duyunca yerimden sıçradım.
"Sakin kuzu!"
"Ha geldik mi tamam."
Arabadan indik. Eşyalarımı Asya'nın  odasına taşıyıp, ufak bi yemek faslı yaşadık. Tekrar odaya çıktığımızda pijamalarımızı giyip Asya'nın yatağına uzandık ve tavanı seyretmeye başladık.
"Asya?"
"Hı?"
Derin bi nefes aldıktan sonra konuşmaya devam ettim ;
"Ben sanırım üniversiteye geçtikten sonra ailemi aramaya çalışıcam. Yanii çok zor biliyorum tabi ki ama belki işe yarar hem büyüdüm de sanırım."
Asya doğrulup bana baktı.
"Seni seviyorum Güneş ve umarım bulabilirsin aileni her türlü yardım ederim sana kuzuu!"
Kıkıdayıp ben de doğruldum ve sıkıca sarıldım ona.
Ve telefonumdan gelen mesaja döndü kafam. Elime aldığımda ufak bir kalp krizi geçirdiğime yemin edebilirim.
Bir Yeni Mesaj +1
Kimden: Han Kolej
İstanbul/PENDİK