vrienden voor het leven

7

Mila had gisteren met Jonas gepraat. Hij had haar toen medegedeeld dat ze er gewoon voor moest gaan. Ze pakten dus voor Amerika, Jonas ging naar zijn moeder gaan die daar woonde. Na die opleidingen en opvoeringen die Mila en Brandon zouden doen kwam alleen eerstgenoemde naar Jonas en Tori voor nog een drietal weken vakantie terwijl Brandon terug naar huis zou gaan. Hoe dan ook, Brandon was wel blij dat Jonas daarover niet dwarslag en hij het had kunnen regelen. Jonas kwam enkel naar de laatste show kijken,  toen Mila hem vroeg waarom zei hij dat hij haar kansen niet wou ontnemen maar heus niet wou herinnert worden dat ze wel moest dansen met Brandon. Maar hij had een datum gezocht zodoende dat hij samen met zijn mama kon gaan en die hem een beetje in toom kon houden. Mila had er inwendig mee moeten lachen, hij was toch zo schattig. Even later ging de bel. "En,er klaar voor? " vroeg Brandon met een grote grijns aan Mila. Deze knikte en droeg twee koffers naar buiten. Ze waren allebei van Mila. Na een heel aantal uren kwamen ze aan aan hun bestemming. Jonas kuste Mila en hun wegen scheiden. De lessen waren vrij intens en dat waren de opvoeringen zeker. Mila had eigenlijk de kans nog niet gehad om Jonas iets te sturen want het was druk,druk, druk en ze had Brandon ook nog als gezelschap en die slaagde er ook geregeld in haar gsm af te pakken,  zo ook nu. "En,hebbes!" "Komaan Brandon, geef mijn gsm terug!" Brandon grinnikte even en schudde vervolgens zijn hoofd. "Nope Santiago,  ten eerste is het onze laatste opvoering en daarna gaan we met heel de ploeg nog iets eten oké? !" Hij keek haar plagend in de ogen en zonder erbij na te denken dat ze al een lief heeft kuste hij haar. Mila deinsde achteruit. "Wat doe je? Je weet dat ik met Jonas ben! Ik doe deze dag nog uit maar je mag je verwachten dat ik dit aan Jonas ga melden als ik bij hem ben, ik wil namelijk niet liegen tegen hem." Brandon zuchtte, hij voelde zich een sukkel