(I apologize to non-Greek speaking readers who are not able to read this poem. There might be a translation soon)
Μ'έκανες νυχτολούλουδο
Που ανθίζει μόνο τα βράδυα
Κι είμαι περήφανη που φέρω πάνω μου
Τα δικά σου σημάδια
Υπήρχε μια εποχή
Που δεν πίστευα στα θαύματα
Κοιτούσα βουβά τα αστέρια
Κλαίγοντας για ασήμαντα πράγματα
Μα ένα χάδι σου με άλλαξε
Και μια αγκαλιά με κοίμησε
Όταν μονάχη δεν μπορούσα
Τα μάτια μου να κλείσω
Άσχημα πλάσματα κι εφιάλτες να μην αντικρίσω
Αν είσαι ένα νησί, θέλω για πάντα πάνω σου να μείνω
Αν είσαι ένας σταθμός, κάπου στη μέση του πουθενά, κάτω απ'τη στέγη σου θα κατασκηνώσω
Αν είσαι ουρανός, δώσε μου φτερά για να πετάξω
Μα αν είσαι όνειρο, μη με αφήσεις να ξυπνήσω
YOU ARE READING
Poetical Allegory
PoetryMy third poetry collection which will consist of poems that come from thoughts I've had ever since I began my journey in university. Enjoy! The credits for the cover go to the artist. Highest Rank: #8 in Allegory
