Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
** "Ne sana gelebildim nede senden gidebildim." **
Yatağımda yine her zamanki gibi hayatısorgulayıp aptal aptal yatıyordum Bu şehrin keşmekeşliğinden, kalabalıklığından, trafiğinden fazlasıyla sıkılmıştım.
Tek arkadaşım olan kulaklığımı kulağıma geçirdim ve müzik listeme girip ruhumu teslim ettim.
Bir yandan müzik dinliyor bir yandan da tavanı seyrediyordum. Bazen kendimi olur olmadık şeyleri düşünürken buluyordum. Çoğu insan gibi..
Çok sosyal bir kız değildim. Hatta genellikle insanlarla konuşmak yerine iç sesimle konuşmayı daha mantıklı bulmuşumdur.
17 yaşındayım ve lise denilen o hapishanede hayatta kalmaya çalışıyorum. Çünkü sınıfımda insan dışı sınıf arkadaşlarımla hayat mücadelesi veriyorum.
Sınıfta kendi halimde olurum genelde.. Arkadaşım pek yok. Hatta bir tane var diyebilirim.Oda Eylül.Tanışmamız pek normal olmamıştı ama beni anlayan tek insandı o.
Çoğu zaman benim saçma sapan düşüncelerimi dinler ve beni anlardı.
Hemen yanımda titreyen telefonumu elime aldım.
Watsaptan 1 yeni mesajınız var
Kilidi kaldırıp,
Gelen mesaja tıkladım. Numara kayıtlı değildi. Mesajı açıp okudum
Bilinmeyen: Yine mi düşünüyorsun?
Mehir: ?
Bilinmeyen:?
Mehir: kimsin sen?
Bilinmeyen: öylesine biri.
Mehir: Numaramı nereden buldun?
Bilinmeyen: Vahiy geldi.
Mehir: Sinirleniyorum!
Bilinmeyen: cidden mi?
Mehir: kimsin sen ve benden ne istiyorsun?
Bilinmeyen: Sen bana KİMLİKSİZ de. Bilinmeyen: Ve kalbini istiyorum. Yani seni.
Bilinmeyen son görülme(23:40)
Görüldü*
Mehir son görülme( 23:41)
Herkese merhaba. Yeni hikayem KİMLİKSİZ 'i umarım seversiniz. Ben çok heyecanlıyım. Yürümemiz gereken uzun bir yol var. Ve bu yolda mehir ve namı değer KİMLİKSİZ de bizimle. Hikayemi beğenip yorum yapmayı unutmayın. Şimdik hoşçakalın.. Oy vermeyi unutmayalım lütfen.
