143: I Love You, Do You Love me? [SLOW UPDATE]

T W O

T W O

*Andrea's POV*

“By the time they graduate, we expect our students to have the requisite skills in each of the different business disciplines necessary to effectively and efficiently manage and lead any type of organization. More importantly, they should have the sort of entrepreneurial attitude and outlook that will help them to be effective change agents, innovators, and leaders, whether as founders of their own business ventures, or as managers in the largest multinational corporations.” As I discussed to my clients. Hay, sa wakas na tapos na rin ang presentation ko.

“So, what do you think of my daughter's plan?” Sabi ni Daddy. Nandito rin pala si Daddy, nakikinig. Sinusupportahan din niya ako in case hindi ko makaya.

“Well technically, its excellent. But...are you sure to use this in the company? You can use my plans instead.” Mr. Lim, isa sa mga clients ko.

“No...I'm very sure to use my plans in the company Mr. Lim. I've been planning this since I was a kid.” I said.

Lahat naman sila nagpalakpakan kaya napa-smile na lang ako.

***

Lunch na at hindi pa rin ako natatapos sa mga trabaho ko. Medyo busy pa kasi ako ngayon.

*knock* *knock*

“Come in.” Sabi ko ng hindi nakatingin. Pinipirmahan ko muna yung mga traids ng ibang companies bago ko narinig na may nag-fake cough sa harapan ko kaya napa-angat ako ng ulo at tinaasan siya ng kilay.

“Uhmm...Mr. Sistual asks you to join us for lunch?” He asked.

“Oh..okay. Just a sec.” Pinirmahan ko na yung last trait and I'm done. Kinuha ko na yung bag ko at nag-retouch tsaka lumabas na.

Kasunod ko naman si Jay-B na nasa likod ko lang.

Pinindot ko na yung Down Button at naghintay ng elevator.

“Where will we eat lunch?” Mahirap na...baka mapahiya na naman ako kagaya nung kahapon na nasa harapan lang pala yung restaurant.

“Uhmm...we will eat in your house, Ms. Sistual.” Siya.

Wait, what?

“At bakit naman sa bahay namin?” Ako.

Sumakay na kami sa elevator.

Ngayon ko lang ata narinig na sa bahay pala kami kakain ah?

“Kasi po yung mommy mo daw po at yung kuya mo ay uuwi na daw.” Siya. Mukhang nag-aalingalan pa siya kung totoo ba yung mga pinagsasabi niya.

Wait...

Uuwi si mommy tsaka si kuya?

Last time I checked, debut ko pa nung huli silang umuwi. So bale, 2 years silang hindi nakakauwi.

“And you're invited because?” Tanong ko. Kasama kasi siya sa lunch so sasama siya sa bahay namin?

Oh no.

Maalala kaya niya ako kung makita na niya yung bahay namin?

Sana hindi.

Hindi pa ako prepared.

Nagting naman yung elevator kaya sabay na kaming bumaba.

Dumeretso na ako sa sasakyan ko pero pansin ko lang na sunod ng sunod pa rin sa akin si Jay-B.

“Uhmm...sasabay ka ba sa akin?” Tanong ko. Medyo awkward nga lang siya.

“Ah...oo eh. Di ko kasi dala yung sasakyan ko. Sorry.” Sabi niya.