The Wicked Princess

WICKED 1

Chapter 1

"Bulls eye! Wow ang galing mo na Prinsesa!" That's my first bulls eye shot kaya pinuri ako ng salaming katapat ko ngayon.

"I-try ko kaya sa'yo. Hmm... Sabagay wala ka namang kwenta. Kahit anong tanong ko naman sa'yo hindi pa rin ako ang pinaka maganda." Sinipat ko pa sya.

"Naku Princess Divina ikaw talaga ang pinaka maganda, maputi, maganda ang pangangatawan at higit sa lahat mabait." Pambobola ng salamin na kaagad kong ikinainis. Siniratan ko siya na kaagad niyang ikinatakot.

"Hahahaha!!" My laugh echoed in the whole hall. "Liar." Bitterness is evident within my word.

"Kayo naman prinsesa hindi mabiro." Pabiro pa ring sabi nito kahit na halatang takot sa 'kin.

"Shut up." I cut her off.

Enough for this day. Mahirap ding matuto ng archery. Itutulog ko na lang ito baka mamaya o bukas ako na ang pinaka maganda sa lahat ng totoo at walang biro.

~♡~

"Mahal na prinsesa hindi pa po ba kayo napapagod?" Tanong ng kawal na nakabantay sa 'kin habang tuloy ako sa pagsulong sa kagubatan para doon mag-ensayo ng pamamana.

"You can leave if you want." Maanghang kong sabi na nagpatahimik dito.

Maya-maya pa ay nakakita ako ng usang kasalukuyang tahimik na kumakain.

It was my chance to shoot the little deer when a pair of arrow stike into its body not living me a chance to pull my archer.

Few steps away from us are Hansel and Gretel looking at me apologetic.

"I apologize Princess Divina." Hansel and Gretel bow their heads as they said it in chorus.

"You, two know me well, I am not forgiver, nor merciful." Napatungo ulit silang dalawa. "But I'm giving you a chance, hunt the wildest animal in this forest, I want it alive."

"But that's perilous Princess Divina." Angal ni Hansel samantalang nakikinig at nagmamasid lang si Gretel.

The part of me think of that too. But how am I going to learn if will not take the risk?

"It's not your responsibility anymore Hansel so don't interfer with it." I assured him with my authorative voice.

"We will, Princess Divina." Sa huli si Gretel na ang sumagot.

Tumalikod na ako at sumenyas sa mga kawal kong kasama. At least hindi nasayang ang pinunta ko dito.

"I want it tommorrow at this exact time." I ride my horse Alina and continue to left them.

"Pelita prepare hot soup. I'll be at the library." Dumiretso ako sa library para hanapin ang book ni Snow White. My mother's enemy.

Malaki ang library-ng ito at wala akong kapangyarihan para mapalitaw ang librong hinahanap ko. Hindi ko ito pinapagalaw sa iba.

I want to change my mother's story, her reputation must be cleared.

All she did is to love.

Nito ding gabi ay bumuhos ang ulan sinabayan pa ng mga kulog at kidlat.

Nasa mahimbing na akong pagkakatulog ng magising ako sa malamig na simoy ng hangin galing sa pintuan ng veranda.

I hastily get up to search for my dart.

An abrupt move from my back make my heart jump from its normal beat.

"Shhhh..." hard breath touch my bare shoulder.

I know it's a man, from its rough hand and bulky muscles on his stomach, I feel it.

"Hmmppshhhddd." Impit na tunog lang ang nagagawa ko dahil sa kamay niyang nakatakip sa bibig ko. Nakapulupot naman ang braso nya sa manipis na baywang ko habang nakagapos din ang dalawang kamay ko sa malaki niyang kamay.

I tried to move my body and hands pero nasasaktan lang ako sa tuwing ginagawa ko iyon.

Kailangan kong makaalis sa bisig ng estrangherong ito.

"Pucha!" Daing nito. Tinapakan ko ang paa niya na sigurado namang masakit. Nakabakya kasi ako at alam kong durog ang paa nya.

Matapos kong makawala ay agad kong pinulot ang dart at itinutok sa kanya.

"Calm pretty." Sabi nito kahit na nakangiwi na sa sakit.

Tinudyo ko sa kanya ang patalim ng magtangka siyang lumapit sa akin.

"Don't go near me or touch me once again or else I will stab this dart to you." Banta ko.

"Hindi nga ako nahuli ng mga kawal pero mukhang sa'yo pa ata ako mamamatay." Bulong niyang rinig ko.

"Talagang papatayin kita kapag hindi ka lumayo sa 'kin." Matapang kong sabi. "Dapat kang parusahan sa paghawak sa akin ng walang pahintulot."

"Hahawakan kita. Nagpaalam ako, so pwede na kitang hawakan?" Na ikinainis ko sa kanya. Matatapang ang mga tingin kong ibinabato sa kanya.

"Dagdag parusa, wala kang galang, bukas na bukas din ay papupugutan kita ng ulo."

"Hahaha!" Malakas na tawa nya na nagpapintig ng tenga ko.

"Shut up." Hindi pa rin siya tumitigil. Siya pa lamang ang nakatatawa sa akin ng ganito. No one dares to insult me. Kapag nasabihan ko sila ng papupugutan ay ang iba ay naiihi pa sa kanilang salwal. Bakit siya ganto? Hindi nya ba ako kilala? Imposible!

"Hindi mo ba ako kilala?" Tanong ko sa kanya with annoyance.

"Hindi." Diretsyo niyang sagot.

"Nagbago na ang isip ko. Hindi ko na ipapapugot ang ulo mo." I said.

"Hay salamat. Alam ko namang hindi mo matitiis ang kakisigan ko." Pagbibiro nito na wala sa timpla ko.

"Ipapalapa na lang kita sa mapanganib na hayop na madadala sa akin nina Hansel at Gretel." Why aren't he affected?

Unti-unti akong umatras papuntang pinto para buksan ito. Nagtagumpay naman ako.

"Mga kawal dakipin ang lapastangang iyan. Bukas ay ihanda ang kulungan ng mabangis na hayop at bukas ay papakaiinin ko sila." Sabay tingin ko sa kanya. Isang nakakalokong ngisi lang ibinigay niya sa akin bago siya dakpin ng mga kawal.

Some part of me is really annoyed, but I can't deny that I'm amazed with his braveness. No! It's not me! Maybe tommorrow this feeling will fade.