SCHIM - Ghost Rockers

5 - Zaterdagochtend

Hoofdstuk 5 - Zaterdagochtend
S C H I M

Moeizaam opende Mila haar ogen. Het licht was fel en de lucht koud. Meteen sloeg ze om zich heen. Na een drietal keer haar armen willekeurig op haar bed te hebben geploft, voelde ze de dekens bij haar knieën en trok ze in een vlotte beweging tot over haar schouders. Nog een beetje langer slapen kon geen kwaad. Ze nestelde zich dieper in haar kussen tot ze zich afvroeg hoe laat het was. Met één oog open bestudeerde ze de wekker op het nachtkastje. Negen uur. 

Negen uur.

Mila wreef vermoeid in haar ogen. Over drie uur werd ze op het festivalterrein verwacht voor een Meet en Greet. 

Het vooruitzicht van fotonemende mobieltjes viel haar zwaar. Met een korte nacht achter de rug zouden het waarschijnlijk niet Mila's mooiste foto's worden. Ze kon bijna de blauwe kringen onder haar ogen voelen trekken. Dat was ook niet gek. De laatste keer dat Mila op de klok gekeken had was om zes uur. Dat betekende een nachtrust van welgeteld...drie uur. Te weinig, zo beoordeelde haar bonkende hoofd. Ze zette vlug haar hand ertegen.

"Goedemorgen uitslaapbever!!!"

"Goedemorgen," kraakte Mila terwijl Charlie de kamer binnen dartelde, te vrolijk de deur dichtsmeet en bouwvakkerig op bed plofte. 

"Dit wordt zo'n leuke dag! Heb je het ontbijt al gezien? Zó goed! Alex heeft al vanalles klaargezet en ik wilde eitjes bakken, maar dat mocht niet. We hebben ook croissants!! En confituur!! Goed hè?" Charlie's enthousiaste stem deed pijn aan Mila's oren. "En nu  is 't wachten tot Jimmy de tafel gedekt heeft." Ze sloot haar betoog met een grote glimlach af.

Mila drukte haar hand een laatste keer tegen haar hoofd. 

"Wacht," plots greep Charlie Mila's pols, "jij hebt het zeker nog niet gehoord van die directeur? Meneer Peeters?"

"Eh, nee? Tenzij je zijn fantastische rondleiding van gisteren bedoeld, dan wel ja."

"Bruh, die rondleiding was vreselijk!" rolde Charlie haar ogen. "Maar dat bedoel ik niet. Hij belde zonet."

Mila schoot overeind. Wat voor nieuws dit ook mocht zijn, ze moest het horen. Ze zette haar kussen rechtop tegen de muur en liet zich in het dons vallen, klaar voor wat voor nieuws Charlie ook mocht hebben. Meneer Peeters was behoorlijk bot tegen de Ghost Rockers geweest nadat Alex tijdens de rondleiding had gevraagd om een andere slaapplek. Mila begreep niet hoe zo'n norse man als hij de directeur van een gezellig festival kon zijn. "Waarom?"

"Weet je nog dat Alex om een tent op de camping had gevraagd?"

Mila knikte.

"Ah wel, Meneer Peeters-Betweeters belde een kwartier geleden met de mededeling dat we verwende artiestjes zijn. En daarna zei hij dat we volgend jaar geen onderdak meer krijgen als we zo doorgaan."

"Pff," stelde Mila, "wat mij betreft komt er geen volgend jaar. Ik vond hem al een chagrijn tijdens de rondleiding."

Charlie's ogen werden groter en er liep zichtbaar een rilling over haar rug. "Zeker toen hij dat ene zei... over dat we maar beter niet verdwijnen. Dat was zeer vreemd."

Mila slikte.

"Mja," tuimelde Charlie op haar zij, "heb je een beetje kunnen slapen?"

Mila streek over haar bonzende voorhoofd. Ze twijfelde even of ze Charlie moest vertellen hoe ze zich werkelijk voelde, maar ze zag de bezorgde blik van haar vriendin al voor zich en besloot toen dat ze daar geen zin in had. "Mwah," loog ze, "toch wel."

"Ik heb ook niet goed geslapen hoor," stak Charlie van wal, terwijl Mila een lach onderdrukte. Haar vriendin kende haar te goed om haar leugentje voor lief te nemen. "Ik moest alsmaar denken aan dat enge geestenmeisje. Misschien komt ze wel van een andere planeet. Saturnus!! Of nee, wacht! Geestenus!" Het bleef even stil waarna Charlie in een ernstigere toon aannam: "Jij hebt haar nu ook gezien toch?"