Çi̷l̷e̷k̷

Bölüm 1

Kafamın içindeki düşünceleri bastıramıyordum. Yağan yağmur damlalarının her biri metrelerce yüksekten, bir taş etkisi yaratacak kadar sert bir şekilde yeni yapıldığını tahmin ettiğim asfalt ile buluşuyordu. Hayatım gözlerimin önünden geçerken gözyaşlarım yağmur damlalarıyla buluşup ahenkli bir şekilde zemini boyluyordu. Babamın sözleri biliçaltımdan bi an olsun çıkmazken, sözlerin ağırlığını düşünüyordum. 'Sen benim oğlum değilsin, benim oğlum 'ibne'olamaz. Defol, defol git evimden.' Evet yanlış okumadınız bu sözler benim öz ve öz babamın bana olan sözleri. Babalar her zamana oğullarının yanlarında olmaz mıydı? Kızlardan hoşlanamam onun beni red etmesine yetmişti bile. Yağmurun şiddeti dinmiyor aksine her geçen sürede daha da şiddetleniyordu. Az da olsa dinlenmeye karar verdim. Ne param vardı yanımda ne de gidebileceğim bir yer. Görüş alanıma bir otobüs durağının girmesiyle dinlenmek için en doğru yer olduğunu düşünerek oraya doğru ilerledim. Dizlerimin üzerine çökerek göz yaşlarımın akmaya devam etmesine izin verdim. O an ne kadar ağladım inanın bilmiyorum ama yaklaşan ayak sesleri sayesinde daldığım yerden sıyrılarak gerçek Dünya'ya dönüş yaptım. Karanlıktan yüzünü tam seçemediğim bana göre oldukça uzun olan adam bana yaklaşmaya devam ediyordu. Tam karşıma gelinceye dek koştu, nefes nefese kalmış bir şekilde yanıma geldiğinde şaşkınlıkla yüzüne bakıyorum. O, o çok güzeldi.
Asaf:Hey bu yağmurda burada ne işin var? Hem ailen biliyor mu bu saatte dışarıda olduğunu?
Buruk bir şekilde gülümsedim 'beni bu saatte bu havada dışarıya atan onlar' diyemedim o an.
Kuzey:Ailem yok benim.
'ailem olur musun adını dahi bilmediğim uzun çocuk?'
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Umarım beğenmişsinizdir. İlk bölüm diye kısa olsun istedim açıkçası. Vote vermeyi unutmayın. 💚