Misunderstood

Rozdział 1- Wspomnienia i rdzeń

 kursywa- tak będą oznaczone wspomnienia

"kursywa"- tak będą oznaczone myśli i dialogi

Zapraszam

_________________________________________

Tłum był świadkiem, jak Yu Ziyuan deklaruje swoją nienawiść do tego wesołego chłopca, po czym kazała obiecać mu, że ochroni Lidera Jiang.

Nie zdawali sobie sprawy że z wyświetlanymi wspomnieniami ... ... będą mogli poczuć to, co czuł Wei Wuxian i usłyszeć, co myśli.

„Muszę chronić Jiang Chenga... bez względu na wszystko". 

(W pewnym sensie proces ten był trochę podobny do Empatii. ...... ..Oznacza to że... ..słyszeli większość myśli, które Wei Wuxian miał w tamtym czasie.)

I zrobił to. Za każdym razem, gdy Jiang Cheng próbował zabić winowajców, Wei Wuxian odciągał brata od niebezpieczeństwa.

Jiang Cheng w pewnym momencie odwrócił wzrok. Ból w sercu, gdy zobaczył żywego brata, był zbyt realny, zbyt surowy. Nie był gotowy. Nie był gotowy na to, by jego rodzice wciąż żyli w tej wizji. Nie był gotowy, aby zobaczyć martwe zwłoki swoich członków sekty. Nie był jeszcze gotowy, aby zobaczyć zwłoki swoich rodziców. To boli.  To tak bardzo bolało.

Wei Wuxian poczuł, że łzy. „Nie... ..Nie... .. czwarty shidi, szósty shidi...... wszyscy nie, nie... .. Jak śmiecie...... Jak śmiecie  !! Psy Wen umrą! Przysięgam, że zapłacą za to, co zrobili !! „

Osoby związane z kulą ściskały czuły ból serca. Wściekłość, którą poczuli, była zbyt silna, była zbyt przytłaczająca.

Przed kontynuowaniem musieli złapać oddech.

Gdy scena trwała dalej, poczuli to, co czuł Wei Wuxian. Ich klatki piersiowe pulsowały, ich serca były pełne żalu, temperatura ich ciał była niska. 

Ktoś krzyknął i wskazał coś...... lub raczej kogoś.

To był Wen Ning, Generał Duchów, przed śmiercią.

Ale nie wyglądało na to, żeby Wei Wuxian go zapamiętał.

Scena uległa zmianie i usłyszeli nieprzyjemne głosy Wen Chao i Wang Lingjiao, obrażające Yu Ziyuan i Jiang Fengmiana. 

Wściekłość i żal, które poczuli, nabrały intensywności, a podczas gdy Wei Wuxian zachował względnie spokojny wygląd, po jego twarzy płynęły ciche łzy. Stało się bardziej powszechne, gdy usłyszeli o skarbach zrabowanych z jego domu.

„Należały do ​​Lotus Pier, należały do ​​Sekty Jiang! Jak śmiecie...... Jak śmią kraść to, co nie jest ich!

Wei Wuxian wyprowadził swojego brata z dala od rzezi i płomieni, które pochłonęły ich dom. W jego myślach widział zdarzenia sprzed paru dni . Zastanawiał się, czy wujek Jiang miał okazję powiedzieć pani Yu ostatnie zdanie, zanim zginęli.

Jiang Cheng zatrzymał się i odwrócił, chcąc odzyskać zwłoki swoich rodziców. Kiedy Wei Wuxian zablokował mu drogę, został zepchnięty na ziemię z rękami na szyi.