ŞAH VE MAT

Nerdeyim ben ???

Gözlerimi açtığımda  yatakta  yatıyordum .Burası bizim evimize benzemiyordu. İleriye baktığımda on beş kadar çocuk iki büyük teyze bana bakıyorlardı.Ne oluyordu ,Nerdeydim ben? Sormak istiyordum.Ama o an yine gözlerim kapandı.Anne ! Baba ! Abi ! Hayır gitmeyin bırakmayın beni.Nolur ! Durun bende geliyorum .Neden beklemiyorsunuz ? hey ! gözlerimi açtığımda yine bir kabustan uyanmıştım. aynı görüntü çocuklar ve teyzeler .Nerdeyim ben ? Ne oluyor ? derken , tam o sırada içeriye takım elbiseli bıyıklı uzun boylu bir adam ve iki kadın girdi .yüzlerinde kalbimi okşamaya çalışan samimiyetsiz bir gülümse vardı iticileridi ama biri hariç.Uzun boylu yeşil gözlü kapalı bir kadın.Sonra adam gelip yatağımın üzerine oturdu. Uyandın mı bakalım dedi .Bense ona sadece boş boş bu olanlara bir anlam veremeyen bir bakış attım.duygu dolu bakışlarımı sezmiş olacakki hemen bir açıklama yapmak zorunda kalır gibi bir hali vardı.konuşmasına devam etti : Ben bu yurdun müdürüyüm.NE !! ne oluyo, yurt mu demek bu şimdi ailem nerde.Ben bu düşüncelerdeyken adam- yani yurt müdürü - sözünü tamamlama çabasında ve devam ediyordu:Artık burada bizimle kalacaksın burası senin yeni evin BİZ ARTIK KOCAMAN BİR AİLEYİZ dedi.Ne ailesi bu adam ne saçmalıyordu.Bu nasıl bir şakaydı . Ailem nerde ! annem ,babam, abim . Seslenmek istiyordum ama sesimin çıkmadığını ve o günü hatırladım.Tamam herşey yerine oturmuş gözyaşlarım ise yerlerini almış en ufak bir dokunuşu bekleyip akmaya hazırlanıyorlardı.Demek ki burdaki çocuklarda benimle  aynı durumdalardı diye düşündüm onlara bir bakış attığımda ise bana bakmış birbirleriyle konuşuyorlardı.İşte konuşmak beni farklı kılanda buydu ya da ezik ,değersiz gibi gösteren .Etrafıma bakındığım sırada adamın -yani yurt müdürünün - o iki büyük teyzeye çocukları dışarı çıkartıp benimle ilgilenmelerini söyledi.Tam o sırada bana yaklaşıyordu ki çığlık atmak istedim ama yapamadım yanimda duran komidinin üzerindeki su şişesini alıp yere fırlattım adam arkasını dömüş bana bakıyor.Çocuklar ise korkmuş dışarı çıkmaya çalışıyorlardı.Ve ben gözyaşlarımdan çaresizliğin gücünü alarak yaptığım davranışın arkasını getirmeye çalışıyordum .Çünkü aileme çok öfkeliydim onlara olan öfkemi böyle çıkartıyordum.O iki teyze bana doğru yaklaşırken üzerlerine kitap fırlattım.bunun anlamı sakın bana yaklaşmayın demek oluyordu sonra adam bana hızla gelip tokat attı .NEE...!!! demekki o samimiyetsiz gülüşün altında bir merhametsizlik yatıyormuş ve ben onu uyandırmışım. Bir acı hissettim.Hayır kalbim acımıyor bacağım acıyordu biraz daha baktığımda ise o tokat ile yere savrulmuş biraz önce yere attığım cam kırıkları bacağımı kesmişti . Adam bana bağırıyor yeşil gözlü  kadın ise kolumdan tutmuş beni kaldırmaya çalışıyordu.O an başım döndü  her yer kararıyordu.Gözümü açtığımda ise her yer karanlıktı herhalde daha uyanmamışım diye düşündüm.Ama arkamdaki duvarı ve yalnız olduğumu hissetmeye başladım. Bir ışık geliyordu göz bebeklerimi ışık alıyor  ve merakla bakıyordum