"Heb je een zus?"
"Nee"
Maar in mijn hart,
De verloren tijd,
Met spijt,
Houd ik het beeld vast
Van een gezicht, zacht.
Een kroon van gouden krullen,
Een hemelse glimlach.Lieve zus!
Niettemin mijn zus nu
En nog steeds,
Want ik mis je in ons huis.
Wanneer kom je thuis?
Er kan geen twijfel over bestaan dat je
Nog steeds om me geeft.
Het samenhorende gezin, waarnaar je had gestreefd.
Alles wat je kon bieden,
Alles wat geschiedde.
Alles waar we op hoopten
Liefde kan je niet kopen.
Alles wat je bent geweest,
Voor mij beteken je het meest.Hoewel dat je een litteken bent,
Hoewel ik je eigenlijk niet ken,
Hoewel je snel bent gegroeid
Hoewel je al bent opengebloeid
Hoewel het meest eerlijk en oprecht,
Moet ik nog steeds het gevoel, slecht
Worstelend en moe doorstaan.
Wat heb je ons toch aangedaan?Maar toch, lieve zus,
Hoewel ik vaak lang
Je te voelen, te horen en te zien,
Ben ik vaak bang.
Ik weet dat je mijn zus bent niettemin
Dat je me met hart en ziel bemint
Alsof je blijft, in de buurt,
Me onbewust signalen stuurt,
En net zo dierbaar is voor mij
Je lach, tevreden en blij.
Ik hoop dat het goed met je gaat
Want het is tijd dat ik je los laat.
Vaarwel lieve zus
Kom hier,
Dat ik je voor de laatste keer kus
JE LEEST
Lieve zus
PoetryEen verhaal over mijn zus, die toen ik 6 jaar was, is weggegaan uit mijn leven. Het beschrijft verdriet, eenzaamheid, maar ook acceptatie