o1. Let the Flames Begin

47 11 5

ni -ErrorBomi

ni -ErrorBomi

01. Let the Flames Begin

----

After getting dressed, nagpaalam ako sa scientist na pupunta ako sa labas para magmasid-masid sa paligid. Pagkalabas ko ng room na tinutuluyan ko, marami akong hiyawan na naririnig. Kesyo ayaw daw nilang maging cyborg and such. Tch.

What's so good of being a human? Dahil ba pinoprotektahan sila ng mga cyborg? Didn't they know that being a cyborg means increasing strength? Geez. Isn't it great when you're fighting for yourself and you know na if you survive, dahil yun sa sariling sikap, sariling tiyaga at sariling kakayahan? But whatever. I don't care about them tho.

Lumabas ako ng lab at pagkalabas na pagkalabas ko pa lang, tinakpan ko na ang bibig ko para hindi ako masuka. May mga bangkay na nagkalat sa paligid at halatang pinahirapan sila ng mga mutants. Meron pa nga na nakahiwalay na yung ulo eh. Gosh. Yung iba nakaalis na yung iba't ibang parts tulad ng kamay, paa, legs and daliri. Yung iba sabog yung ulol. Sht.

Papasok na ulit sana ako sa loob ng lab pero may nakita akong babae. Gumagalaw pa siya pero parang mahina na.

Nilapitan ko yung babae tapos tinanong.

"Are you okay?" I asked then tinulungan ko siyang tumayo. "Can you walk by yourself?" I asked again.

"Uhh... yes, thanks." sabi niya tapos tumayo. Pero natumba agad siya kaya this time, hinawakan ko na siya para akayin papasok sa lab. Pero pagkahaw ko sa kanya, nagulat ako ng tinabig niya yung kamay ko. Kaya naman nilingon ko siya para tanungin.

"What's your problem?"

"Oh, I'm sorry. It's just that your hand is too cold!" Sabi niya sabay tingin sakin. Come to think of it, ngayon lang siya tumingin sakin.

"O-O-OMG! Pinky? Pinky Kee? OMG! Sis! You're alive!" Sabi niya hysterically.

"Pardon? Who are you?" I asked as I innocently looked at her.

"P-Pinks? Sht! I'm your sister! Violet Kee!" Pagkasabing pagkasabi niya nun, biglang sumakit yung ulo ko. Fvck! In a blink of eye, naalala ko lahat ng nangyari sakin sa past. Yung Childhood ko, teen age life at hanggang sa kung paano ako napatay ng mutants.

"Unnie, I-I'm now a cyborg. I died in a war. I was stabbed by a sword directly in my heart." I said, but sht. Nagmuka akong hindi sincere at walang pake dahil emotionless ako at heartless.

"It's--" Magsasalita pa sana siya pero sumilip yung isang scientist na nag-a-assist sakin at tinanong ako.

"Miss Kee, lalong dumami yung mutants and kulang na kami sa warriors. Can you fight?" She asked.

I formed a grin in my lips and answered.

"Sure. Bring it on. Let the Flaming Flames Begin." Fvcking mutants. Get ready. Cause the real game, was about to start! Let the flames begin.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

( ooc ; )
Uemgi. Sabog na utak que. hays. Pero ang dyosa ko pa ren. EHEHEHEHEHEHE. gege, /lifad