(Burda başka birinden alıntı yaptım ama benimki oneshot onun ki full hikaye idi.Onu da okuyun çok güzel)
Bir kış günüyüdü,genç kız ikizini ziyaret etmek için yine oradaydı,Mezarlık.Uzun bir palto giymişti ve kafasında da beresi duruyordu.Gözyaşları sel olmuş iniyordu.Bugün onların doğum günüydü...
Wanda onun her şeyini özlemişti;
Sinir bozucu oluşu,
Egolarını,
Ve daha nicelerini.O sırada arkasında hafif bir rüzgar hissetti.Sanki birisi mezarlıkta kovalamaca oynuyormuş gibi.Genç kız bunu umursamadı ve elindeki çiçeklerini mezarlığın üzerine düzenli bir şekilde koydu.Daha sonra bu çiçekleri çocukların alacağını biliyordu ama umurunda değildi.Yenisini alabilirdi,ama birden içini bir merak sardı.O koşan kişi kimdi.İçindeki ses bakmasını söylüyordu ama Wanda ise belki de o kişinin onun gibi hayaller görüyodur diyordu.Evet,Pietro ölünce Wanda hayaller görmeye başlamıştı.Hiç kimsenin görmediği,duymadığı şeylerin farkındaydı.Ama yinede dönüp baktığında biraz uzaktaki bir mezarlıkta onun yaşlarında biri etrafında korkuyla bakıyor ve Wanda'nın duyabileceği biçimde "Nerdesin?" diyordu.Wanda ona acıdı ve çocuğun yanına gitti.Çocuk onu görünce bir tırstı ama sonra ağzından kelimeler dökülüverdi.
P:B-b-ben sizi rahatsız ettiysem ö-özür dilerim...
W:Oh...Yo aslında sizin böyle korktuğunuzu görünce merak ettim.Babanız mı?
P:Amcam...Benim yüzümden bir kazada öldü.
W:Eminim ki isteyerek olmamıştır.
P:Benim suçumdu...
Ve yine ağlamaya başlamıştı.Wanda ne yapsam diye düşünürken birden ona sarıldı.Çocuk önce bir korksada sonra o da sarıldı.Çocuğun ağlama sesleri durunca Wanda ondan ayrıldı ve çocuğun yüzüne daha net bakma fırsatı buldu.Bu çocuğu bir yerden tanıyordu ama nerden?
W:Şey,bana bir yerden tanıdık geldiniz de tanışıyor muyuz?
Çocuk kızın yüzünü inceledi ve sonra gülümsedi.
P:Evet,aslında tanışmıştık ama o sırada sen bana araba fırlattığın için pek yüzünü görememiştim ve bende de maske vardı.
Wanda kendini biraz suçlu hissetmişti.Ne de olsa onun yaşında birine araba fırlatmıştı.
W:Evet hatırladım sen şu pijamalısın.
P:Şşşş,sessiz ol kimse bilmiyor.Bu arada ben Spider-man'ı tercih ederim.
İkiside şu anda gülümsüyordu.
W:O zaman yeni bir başlangıç yapalım,ben Wanda,Wanda Maximoff.
P:Peter,Peter Parker.
O sırada Wanda saati fark etti ve gitmesi gerektiğini söyledi ve fırladı ordan.Arabaya bindiğinde kızardığını fark etti.Nat kesin onu bir sorguya çekecekti ama biraz yalnız kalmalıydı.Eve girerken bile onu düşünüyordu,acaba amcasına ne yapmış olabilirdi ki?İyi birine benziyordu.Neden aklını okumadıysam.Bu düşüncelerden sıyrılıp televizyonda bir film açıp izlemeye başladı.Eğlenceli bir komedi filmiydi ama Wanda nedense gülmüyordu,tam tersi gözleri doluyordu.Neden böyle olduğunu o da anlamamıştı.
Ertesi gün
Wanda sabah erkenden yine mezarlığa gitti.Bu sefer hava düne göre daha iyiydi.Bu sefer Wanda'nın elinde çiçekler vardı.Yaklaşık 5 tane falan.İkizine konuşmaya başladı.Ona döküldü,o sırada da çiçeklerin yapraklarını koparıp mezarın etrafına serpiyordu.Elindeki çiçekler bittiğinde yaklaşık 1 saat olmuştu ve bu olay onu az da olsa rahatlatmıştı.Tam arkasını dönüp gidiyordu ki Peter'ı gördü.O da buradaydı.Ama rahatsız etmek istemediğinden arkasını döndü ve gitti.O sırada Peter birden önünde belirdi ve bu da Wanda'nın ürkmesine neden oldu.
P:Korkuttuysam özür dilerim...
W:Sorun yok...
P:Şey,ben de sana bir şey sormak istiyordum da,bir yerlere gidelim mi?Kafe falan,hemde en azından kafamızı dağıtırız.
W:Aslında...Olur.
Wanda yüzüne bir tebessüm yerleştirdi ve farklı farklı arabalarda gitmelerinin anlamsız olacağını,o yüzden onun -Wanda'nın- arabasına gitmeyi önerdi.Peter ilk başta olmaz falan dediyse de kabul etti.Ve Wanda kafeye doğru arabayı sürdü.Peter yol boyunca ya Wanda'yı izlemiş yada Wanda hakkında sorular sormuştu.Sonunda kafeye geldiklerinde bir masaya oturdular ve kahve söyledi ikisi de.Yaklaşık 1,5 saat boyunca orada konuştular,eğlendiler.İkisi de uzun zaman sonra ilk defa böyle gülmüşlerdi.Bu sefer bir yürüyüş parkına gittiler ve orada da konuşmalarına devam ettiler.İki genç de birbirini çok sevmişti.Peter bi an durdu ve Wanda'yı tutup çimenliklere geçti.
W:Peter?Ne oldu?
P:Sana birşey söylemem lazım...
W:Aslında benim de sana...
İkisi de derin bir nefes aldı ve aynı anda bu cümleyi söylediler...
"Ben galiba sana aşık oldum"
İkisi de birbirlerine uzun bir süre baktıktan sonra Wanda,Peter'ı kendine çekip öptü...
Alıntı yapılan kitap:
